Επειδή οι αναγνώστες (και οι ακροατές) της Περισκόπησης είναι ψαγμένοι, σας παραθέτουμε στη συνέχεια τρία ακρωνύμια. Τα οποία όλοι τα ξέρουμε κάπως… αλλιώς.
Αυτά τα τρία ακρωνύμια παίζουν σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά μας και στην τσέπη μας. Πλέον θα παίξουν ακόμη πιο ενεργά το ρόλο τους κι αλλού.
Στο σημείο αυτό να πούμε ότι αν θέλετε να διαβάσετε για μια ενδιαφέρουσα ιστορία που δείχνει πως παίζονται τα μεγάλα παιχνίδια, πηγαίνετε κατ’ ευθείαν προς το τέλος της ανάρτησης.
Ξεκινάμε λοιπόν:
GAFAM: Google, Amazon, Facebook, Apple, Microsoft. Αμερικάνικες. Τις γνωρίζετε και τις πέντε. Και τα μεγέθη τους, οπότε ό,τι κι αν γραφεί είναι λίγο.
NATU: Netflix, AirBnb, Tesla, Uber. Επίσης αμερικάνικες εταιρίες. Λίγο μικρότερες από τις άλλες, αλλά και πάλι τεράστιες.
BATX: Baidu, Alibaba, Tencent, Xiaomi. Κινέζικες εταιρίες. Περίπου ιδίου μεγέθους με τις δεύτερες, αλλά με μεγάλο ρυθμό ανάπτυξης και εξάπλωσης σε όλο τον πλανήτη.
Τα πραγματικά μεγάλα παιχνίδια
Τα πραγματικά μεγάλα παιχνίδια γίνονται για τα… μάτια των παραπάνω εταιριών και των θυγατρικών τους.
Για παράδειγμα, η εταιρία Facebook Inc. έχει στην κατοχή της μια σειρά από άλλες εταιρίες, μερικές από τις οποίες τις … κατάπιε για να εξαλείψει τον ανταγωνισμό. Ενδεικτικά: Facebook, Facebook Messenger, Instagram, WhatsApp, Oculus, FriendFeed, Onavo. Κάποιες από αυτές έχουν ήδη τερματίσει τον κύκλο της ζωής τους.
Ένα άλλο παράδειγμα: ποια ήταν η κεφαλαιοποίηση της Apple το 2019; Τεράστια, αφού τότε ήταν ίση με το 9,7% του ΑΕΠ των Ηνωμένων Πολιτειών. Η κεφαλαιοποίησή της ήταν μεγαλύτερη από το ΑΕΠ της Ιταλίας, ή της Βραζιλίας ή του Καναδά. Ή μεγαλύτερη από το σύνολο των εταιριών του Χρηματιστηρίου της Φρανκφούρτης. Πλέον είναι στα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
Εταιρίες όπως αυτές δεν είναι απλά “πολύ μεγάλες εταιρίες”. Είναι εργαλεία. Εργαλεία εξόρυξης χρήματος και επηρεασμού δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη. Κι αν το δούμε κάπως… ρομαντικά, το πρώτο κομμάτι ενδιαφέρει τους επιχειρηματίες. Το δεύτερο κομμάτι ενδιαφέρει τις Κυβερνήσεις (των ΗΠΑ και της Κίνας, πρωτίστως), που προσπαθούν να θωρακιστούν χρησιμοποιώντας νομοθετικά ή άλλα “firewalls”.
Ένα ακόμη παράδειγμα: είναι γνωστές οι απαιτήσεις της Κίνας, όταν σημειώνονταν ταραχές στο Χονκ-Κόνγκ. Απαιτήσεις για ψαλίδισμα ειδήσεων. Τις οποίες ικανοποίησαν άμεσα οι δυτικές εταιρίες, ώστε να μην “περνάνε προς τα μέσα” (προς την Κίνα δηλαδή) ειδήσεις για τις ταραχές, αφού θα έθεταν σε αμφισβήτηση το κινέζικο καθεστώς.
Τα βασικά κοινά στοιχεία
Τα βασικά κοινά στοιχεία όλων αυτών των εταιριών που συμμετέχουν στις 3 ομάδες είναι τρία:
- δραστηριοποίηση στις νέες τεχνολογίες ή το internet (κάποιες έχουν επεκταθεί και σε άλλους τομείς της Οικονομίας)
- διάθεση απίστευτα μεγάλων ποσών για ανάπτυξη τεχνολογιών που παρακολουθούν τις συμπεριφορές των χρηστών τους,
- τεράστιο αριθμό χρηστών, άρα και τεράστιο όγκο δεδομένων/πληροφοριών που σχετίζονται με τους χρήστες τους.
Η κατάληξη
Όλα τα προηγούμενα ξέρετε τι σημαίνουν.
Πόλεμο μέχρι εσχάτων, στον οποίο εμπλέκονται και κυβερνήσεις. Γιατί “Είναι πολλά τα λεφτά (και κυρίως τα δεδομένα) Άρη…
Και όλοι θέλουν να βάλουν χέρι σε αυτά, “κονταίνοντας” ταυτόχρονα το χέρι αυτών που είναι απέναντι!
Και μια παρατήρηση για το τέλος: κοντά σε όλα τα ακρωνύμια που αναφέραμε νωρίτερα, προσθέστε 2 ακόμη και μια ιστορία. Προσθέστε το AUKUS και το CPTPP.
Όσο για την ιστορία; Σημειώστε κάπου ότι η ντρίπλα της Κίνας με το αίτημα της για ένταξη στην CPTPP θυμίζει σε πολλά την άνοιξη του 1954, όταν η ΕΣΣΔ “σκέφτονταν” να υποβάλει αίτημα ένταξης στο… ΝΑΤΟ.
