Τις τελευταίες μέρες και ώρες διαβάζω πράγματα – ορισμένα πραγματικά τερατώδη – σχετικά με τα σχολεία που έκλεισαν ή “υποβιβάστηκαν” (έχασαν δηλαδή τάξεις και εκπαιδευτικούς).
Και από αυτά που διαβάζω καταλαβαίνω ένα πράγμα: ότι ερμηνεύουμε λάθος την κατάσταση.
Δεν είναι δυνατόν να κατηγορούμε άκριτα τον έναν και τον άλλο ή να προσπαθούμε να εκμεταλλευτούμε το γεγονός πολιτικά χωρίς να βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει, ή να σκαρώνουμε σενάρια επιστημονικής φαντασίας σχετικά με την κατάσταση.
Τα σχολεία μας κλείνουν για έναν πολύ απλό λόγο: δεν έχουν ικανό αριθμό μαθητών και μαθητριών ώστε να μείνουν ως έχουν!
Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία είναι λανθασμένη. Ούτε πλήγμα από τους Ελοχίμ και τους Ιλουμινάτι είναι, ούτε σχέδια αφελληνισμού της ελληνικής επαρχίας παίζουν, ούτε ο Μπιλ Γκέιτς (πάλι) βάλθηκε να εξαφανίσει την Ελλάδα.
Ένας ανεξάρτητος, μη-κερδοσκοπικός ερευνητικός οργανισμός που ονομάζεται “διαΝέοσις” σε έρευνα – πρόβλεψη ήταν σαφής πριν από αρκετό καιρό, κάνοντας υπολογισμούς και αναπτύσσοντας 4 διαφορετικά σενάρια. Το χειρότερο σενάριο έδινε πληθυσμό 8,315 εκατομμύρια για το 2050.
Αυτό σημαίνει πως μέχρι το 2050 η χώρα μας θα χάσει 2.000.000 κόσμο. Και το 1/3 αυτών που θα μείνουν θα είναι άνω των 65 ετών. Όμως το θαύμα με τη Σάρρα που τεκνοποίησε όταν ήταν 91 ετών ας μην το περιμένουμε άδικα…
Το 2016 ο δείκτης γονιμότητας στην Ελλάδα ήταν στο 1,38, ένας από τους χαμηλότερους στον κόσμο. Για πρώτη φορά από τη στιγμή που υπάρχουν καταγραφές, οι γεννήσεις στην Ελλάδα κάθε χρόνο έχουν πέσει κάτω από τις 100.000.
Αν δε ληφθούν άμεσα (δηλαδή “χθες”) μέτρα, αν δεν υπάρξουν ολοκληρωμένες πολιτικές στήριξης των οικογενειών τόσο με παροχές σε είδος και υπηρεσίες όσο και με χρήμα, τότε το μέλλον μας ως χώρα και ως Έθνος είναι προδιαγεγραμμένο.
Φυσικά θα πρέπει να σταματήσουν τα χαβαλέ επιδόματα και οι κάθε είδους διευκολύνσεις που τώρα δίδονται (όταν δεν τηρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις, αν για παράδειγμα τα παιδιά δεν πηγαίνουν στα σχολεία ώστε να τελειώσουν τουλάχιστον την υποχρεωτική εκπαίδευση).
Ας κόψουμε λοιπόν τις παπαρολογίες κάθε φορά που ένα σχολείο κλείνει και ας δούμε το θέμα όπως πρέπει, αφού:
- η υπογεννητικότητα κάνει πάρτι,
- δεκάδες χιλιάδες νέοι έχουν φύγει στα χρόνια της οικονομικής κρίσης (μια κρίσης που δεν τελείωσε, να εξηγούμεθα!),
- χιλιάδες άλλοι νέοι διστάζουν να ξεκινήσουν οικογένειες γιατί τα πράγματα είναι σκούρα,
- όσοι παντρεύονται τεκνοποιούν σε μεγάλη σχετικά ηλικία,
- τα ζευγάρια μένουν στο ένα παιδί (συνήθως επειδή ένας μισθός δε φτάνει και στο τέλος όλοι τρέχουν για ένα voucher – ο νοών, νοείτω…).
Με όλα αυτά (και με ακόμη περισσότερα) στο τραπέζι της συζήτησης, το μόνο που πρέπει να περιμένουμε είναι κλεισίματα σχολείων. Αν δεν αλλάξουμε πορεία άμεσα τότε όπως πάει το θέμα σε λίγα χρόνια θα είμαστε ευτυχισμένοι όποτε ακούμε για “υποβάθμιση” σχολείων κι όχι για κλείσιμο σχολείων…