(αν θέλετε μπορείτε να ακούσετε το περιεχόμενο της ανάρτησης, παρακάτω)
Την ώρα που δυο σχολές (σε Δράμα και Ξάνθη) δεν έχουν ούτε έναν εισακτέο, την ώρα που δεκάδες χιλιάδες παιδιά μένουν εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ακόμη κι αν έγραψαν καλά στα μαθήματα (ας είναι καλά γι’ αυτό το παράλογο σύστημα και η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής), την ώρα που πολλές σχολές έχουν κενές θέσεις, αυτή την ίδια ώρα τα κόμματα – και πρωτίστως η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ – παίζουν το γνωστό πολιτικό παιχνιδάκι των ανούσιων ανακοινώσεων.
“H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους” γράφει κάπου το Σύνταγμα. Ενώ κάπου παρακάτω γράφει για “Έλληνες (που) έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια” καθώς και για “ανώτατη εκπαίδευση (που) παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση”.
Είναι ΕΥΘΥΝΗ και ΚΑΘΗΚΟΝ του Κράτους να έχει πολίτες που έχουν πρόσβαση στη γνώση. Με κάθε κόστος.
Είναι προφανές πως το (παντελώς ανεπαρκές) πολιτικό προσωπικό της χώρας αδυνατεί να καταλάβει πολλά πράγματα.
Στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα το πολιτικό σύστημα της χώρας κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται την απομάκρυνση του απ’ την καθημερινότητα και την πραγματικότητα. Είναι στον κόσμο τους οι πολιτικοί μας και πολύ καλά κάνουν… Όσο θα υπάρχουν απαίδευτοι πολίτες που θα τους ψηφίζουν, τόσο θα υπάρχουν και ακόμη πιο ανεπαρκείς πολιτικοί που θα εκλέγονται. Και στο κάτω-κάτω, είναι καιρός πια να μη ζητάμε τα ρέστα από τους πολιτικούς αν πρώτα δεν κάνουμε έναν εξαιρετικά βαθύ αυτοέλεγχο.
Στην Παιδεία εδώ και πολλά χρόνια όσα λέγονται, ακούγονται και γίνονται λειτουργούν προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θα έπρεπε να είμαστε.
Όλα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Υπάρχουν για να γεμίζουν οι τίτλοι των μέσων ενημέρωσης. Γίνονται για να χαϊδεύουν κάποιοι τα αυτιά των χαχόλων που είναι τυφλωμένοι από κομματικές παρωπίδες. Λέγονται για να δείχνουν πως κάποιοι κάνουν… “έργο” (ή λέγονται ως υποσχέσεις από άλλους, παρότι αυτό το έργο που υπόσχονται δεν το έκαναν όταν μπορούσαν).
Τα κόμματα κάνουν τα παιχνίδια τους, οι πολιτικοί τις μεγαλόσχημες δηλώσεις τους, το σύστημα κάνει τις “εξυπηρετήσεις” του σε όσους το βοηθούν να επιζεί. Και όλα βαίνουν καλώς…