Μπορεί η κατάσταση στο Αφγανιστάν να φαίνεται κάπως “σταθεροποιημένη” μετά την κατάληψη της πρωτεύουσας Καμπούλ από τους Ταλιμπάν (βασικά ως “παράδοση” θα μείνει στην Ιστορία), τα πράγματα όμως δεν είναι καθόλου “σταθερά” όπως φαίνονται.
Οι Ταλιμπάν αρχίζουν και δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό αλλά και τον τρόπο που θα κυβερνήσουν (εν ολίγοις δεν θα αλλάξει κάτι κι όλα θα γίνονται όπως γίνονταν την περίοδο που είχαν την εξουσία στα χέρια τους, μέχρι την επέμβαση των ΗΠΑ υπό την κάλυψη του ΟΗΕ).
Απ’ την άλλη μεριά έχουν αρχίσει να διαρρηγνύονται οι σχέσεις μεταξύ των που κυβερνούσαν την πολύπαθη αυτή χώρα. Μια ζωή λυκοφιλίες ήταν, αλλά επειδή τα λεφτά των Αμερικανών ήταν πολλά για ένα μεγάλο διάστημα συγκατοικούσαν στους ίδιους χώρους εξουσίας πολέμαρχοι, διεφθαρμένοι στρατιωτικοί και πολιτικοί καθώς και τσιράκια ξένων. Άλλωσε η μπίζνα ήταν πολύ μεγάλη!
Ο μέχρι πριν από λίγες ημέρες αντιπρόεδρος έχει ταμπουρωθεί σε μια περιοχή την οποία οι Ταλιμπάν δεν είχαν υπό τον έλεγχό τους ποτέ (ούτε καν στα χρόνια που κυβερνούσαν το Αφγανιστάν). Τους πολεμά με ότι μέσο έχει και έχοντας τη βοήθεια ντόπιων πολέμαρχων (να σημειωθεί πως ο εν λόγω κύριος είναι γιος τους μεγαλύτερου ίσως πολέμιου των Ταλιμπάν στη δεκαετία του 1990). Και πλέον ζητά να αναγνωριστεί αυτός ως αρχηγός του κράτους, επειδή ο πρόεδρος την κοπάνησε στο εξωτερικό.
Ο πρόεδρος (που την κοπάνησε στο εξωτερικό λίγες ώρες προτού οι Ταλιμπάν μπουν στο προεδρικό μέγαρο) δήλωσε υπέρ των συνομιλιών με τους Ταλιμπάν και ότι σκοπεύει να επιστρέψει στη χώρα. Όλοι ψάχνουν να βρουν ως τι θα επιστρέψει, αφού μέχρι και στενότεροι συνεργάτες του τον έχουν ξεγράψει και πορεύονται χωρίς αυτόν.
Και κοντά σε όλα αυτά έχουμε και τις συνομιλίες όλων με τους Ταλιμπάν. Επίσημες και παρασκηνιακές. Είναι πιο σίγουρο και απ’ το ότι ο ήλιος βγαίνει απ’ την ανατολή ότι με τους νέους “ηγέτες” του Αφγανιστάν συνομιλούν όλοι: ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βρετανία, Τουρκία, χώρες της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου.
Γιατί τα συμφέρονται είναι πολλά και το Αφγανιστάν έχει πολλά καλά να προσφέρει στους “ενδιαφερόμενους”: από τις “σπάνιες γαίες” της περιοχής μέχρι διαδρόμους πρόσβασης σε αγορές πιο σύντομους από τους σημερινούς. Και κοντά σε όλα και η καλλιέργεια του όπιου. Αλλά και η εγγύτητα σε στρατηγικές περιοχές που ενδιαφέρουν τους αντιπάλους τους.
Η πρώτη μεγάλη γκαντεμιά του Αφγανιστάν αυτή είναι: έχει πολλά “ενδιαφέροντα πράγματα” για τους ξένους! Και η δεύτερη το ότι εδώ και αιώνες στη χώρα υπάρχουν φατρίες και εθνότητες που αντιμάχονται η μια την άλλη, έχοντας διαφορές για τη νομή της εξουσίας. Αυτές τις διαφορές προσπαθούν να τις ενισχύσουν κάθε φορά – προς ίδιον όφελος φυσικά – οι ξένοι…