Αφού φρόντισαν να εξαφανίσουν σταδιακά (με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο) την εγχώρια παραγωγή αγαθών και να κάνουν την Ελλάδα μια χώρα σχεδόν απόλυτα εξαρτημένη από το εξωτερικό, δεν είναι “ξαφνικό” αυτό που τόσο καιρό βλέπουμε – δηλαδή την αύξηση των τιμών σε μια σειρά από αγαθά.
Μια πρώτη γεύση των αυξήσεων είχαμε πάρει πριν από λίγους μήνες. Τώρα έρχεται και το δεύτερο κύμα (αφού αρεσκόμαστε να μιλάμε για “κύματα” την εποχή του κορωνοϊού.
Και ενώ κάπου είχε “καθίσει” το θέμα των μεταφορικών και λόγω του κορωνοϊού, τώρα έρχεται μια ακόμη αύξηση στα μεταφορικά που εκτοξεύονται (μην ξεχνάμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αγαθών που μπαίνουν στη χώρα, μπαίνουν από τις πύλες εισόδου που είναι τα λιμάνια).
Την αύξηση αυτή θα την μετακυλίσουν στον τελικό καταναλωτή, οπότε η τιμές σε μια σειρά από προϊόντα θα αυξηθούν κι άλλο (είτε θα τύχουν επεξεργασίας – πρώτες ύλες – είτε θα πωληθούν όπως φτάνουν στην Ελλάδα).
Το έχουμε πει: ο στραγγαλισμός της Οικονομίας, η έλλειψη βιώσιμου μακροπρόθεσμου σχεδιασμού, η φορολογία, το σώσιμο των τραπεζών και το γεγονός ότι στη συνέχεια οι τράπεζες το παίζουν δύσκολες στον δανεισμό αλλά κυρίως η χωρίς φρένο υιοθέτηση πολιτικών της ΕΕ (που προστατεύουν ελάχιστους, είτε είναι κράτη είτε είναι το 0,001% του πληθυσμού) έχουν οδηγήσει τη χώρα μας σε αυτό το σημείο.
Δια το λόγου το αληθές, τραβήξτε καμιά φωτογραφία στο σούπερ μάρκετ ή στα βενζινάδικα. Και ξανατραβήξτε μετά από κανά δίμηνο. Γιατί το “ανέμελο” καλοκαίρι, η “μετάλλαξη Δ” και τα γυρίσματα της ταινίας με τον Μπαντέρας στη Σαλονίκη κάποια στιγμή θα φύγουν από την επικαιρότητα. Και τότε θα αντιληφθούμε και θα συζητάμε για την περαιτέρω μείωση της αγοραστικής δύναμης.