Πρέπει να ήταν κάπου εκεί στις αρχές Ιουνίου, όταν είχαμε “καμπανάκια” για τοπικά lockdown από κυβερνητικούς αξιωματούχους, κάθε φορά που μιλούσαν για τις περιοχές που είχαν χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη. Περίπου τις ίδιες ημέρες βλέπαμε στους χάρτες ότι η εμβολιαστική κάλυψη (τουλάχιστον 1η δόση) στη Μύκονο ήταν στο 89,15% ενώ οι ολοκληρωμένοι εμβολιασμοί είχαν φτάσει στο 77,31%.
Περίπου έναν μήνα μετά, όλοι αναρωτιούνται τι μπορεί να πήγε στραβά και φτάσαμε στο δεκαήμερο λουκέτο της Μυκόνου, ένα λουκέτο που σηματοδοτεί πολλά για τον ελληνικό τουρισμό γενικότερα.
Το εμβόλιο το έχουμε πει χίλιες φορές, δεν είναι φάρμακο αλλά εμβόλιο, άρα παίζει κάποιος και να κολλήσει την Covid-19 και να νοσήσει (σε μικρό ποσοστό και σαφέστατα με λιγότερη ταλαιπωρία και κινδύνους απ’ ότι αν νοσούσε ανεμβολίαστος). Άρα μήπως για το λουκέτο φταίει μια πιθανή “χαλάρωση” των εμβολιασμένων, που… ίσως ξεχάστηκαν;;
Απ’ την άλλη, τι μπορεί να πήγε στραβά με τους τουρίστες που μπήκαν στο νησί και φτάσαμε στο lockdown; Μήπως οι έλεγχοι δεν ήταν αυτοί που έπρεπε και έγιναν όλα εντελώς βιαστικά;;
Και τέλος όλοι αυτοί που βρέθηκαν στη Μύκονο για εργασία, έκαναν επίσης ελέγχους που θα έπρεπε ή όχι; Ήταν “θωρακισμένοι” έναντι της Covid, τουλάχιστον στο ποσοστό που ήταν οι κάτοικοι, ή όχι;
Βασικά λοιπόν τα ερωτήματα.
Γιατί αν έχεις ένα μέρος με 100 και από αυτούς οι 90 είναι εμβολιασμένοι, ο κίνδυνος έχει μειωθεί σε απίστευτο βαθμό. Αν όμως στους 100 προσθέσεις ακόμη 2000 (που μπορεί να ανήκουν σε κάθε πιθανή ομάδα, αν το δούμε υπό “όρους Covid”) και αν ταυτόχρονα δεν τηρήσεις ούτε στο ελάχιστο τα μέτρα προφύλαξης, τότε είναι φυσικό επακόλουθο να αυξηθεί η διασπορά και να αυξηθούν τα κρούσματα. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε στα πόδια μας και μια μετάλλαξη που έχει υψηλή μεταδοτικότητα.
Άρα, κάτι δε δούλεψε σωστά, είτε στον σχεδιασμό είτε στην εκτέλεση…
(το ζήτημα παίρνει κι άλλη διάσταση, αν σκεφτούμε ότι – παραδοσιακά – ουδείς θα αναλάβει και τις ευθύνες για τα λάθη.)