Και μέσα σε όλα τα του εργασιακού νομοσχεδίου ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα: το ΔΝΤ λέει ζητάει μείωση μισθών και συντάξεων επειδή υπάρχουν “πιστωτικά ρίσκα” και “ουσιαστικές αβεβαιότητες”.
Το ευαγές αυτό ίδρυμα μας γεμίζει με απέραντη αισιοδοξία όταν λέει ότι μεσοπρόθεσμα το χρέος της χώρας μας είναι βιώσιμο και μας βάζει σε σκέψεις επειδή έχει τις αμφιβολίες του όταν το εξετάζει σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.
Φυσικά γίνεται και πάλι αναφορά στο ότι ο αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων έφτασε σε επίπεδα προ του 2010-2011 (το ίδρυμα τα λέει, όχι οι κατά καιρούς αντιπολιτεύσεις που κατηγορούν τις κατά καιρούς κυβερνήσεις ότι διορίζουν αβέρτα από τα παράθυρα) ενώ λέει ότι θα πρέπει να δοθεί η απαραίτητη προσοχή στις πάντα κακές για την οικονομία ΔΕΚΟ (σε αυτές δηλαδή που ξέμειναν και δεν ξεπουλήθηκαν ακόμη).
Και φυσικά γίνεται και η απαραίτητη αναφορά σε ευελιξίες στην εργασία και σε κατώτατους μισθούς ενώ υπάρχουν και προτάσεις για διεύρυνση της φορολογικής βάσης (εν ολίγοις, προτάσεις να φορολογηθεί ακόμη και ο αριθμός των λέξεων που θα χρησιμοποιούν καθημερινά οι ιθαγενείς). Καλοδεχούμενη είναι όμως η μείωση του συντελεστή φόρου εταιρικού εισοδήματος, αυτό που το πας;
Σημείωση πρώτη: αλήθεια, υπάρχει ακόμη κόσμος στην Ελλάδα (όχι οι ευνοημένοι μανατζαρέοι) που πιστεύει πως βγήκε ποτέ η χώρα από τα Μνημόνια;
Σημείωση δεύτερη: για τον φαύλο κύκλο που υπάρχει όταν μειώνονται μισθοί και συντάξεις προφανώς εκεί στα σχολειά που πήγαν δεν τους είπε κανένας. Τα μισθά των ματαντζαρέων – σωτήρων να μπαίνουν κανονικά και η κοινωνία ας περιπέσει εις κατάστασιν αψιλίας…!
Σημείωση τρίτη: ας περιμένουμε νέο κύκλο φτωχοποίησης και κανά λαθάκι στους συντελεστές με τους οποίους γίνονται οι υπολογισμοί. ΔΝΤ είναι αυτό, μπορεί να ξαναβγεί σε δέκα χρόνια και να πει πως πάλι ξαναέκανε λάθος στις εκτιμήσεις του…