Μειωμένο λέει είναι εσχάτως το ενδιαφέρον για τους εμβολιασμούς – η Ημαθία είναι μια από τις περιοχές που έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά στην Ελλάδα (δείτε ΕΔΩ).
Απ’ την άλλη μεριά, το να γίνει υποχρεωτικός ο εμβολιασμός είναι εξαιρετικά δύσκολο. Τόσο επειδή μπαίνουν στο παιχνίδι θέματα συνταγματικότητας μιας (υποτιθέμενης) απόφασης που θα τον καθιστά υποχρεωτικό όσο και επειδή ακόμη και άνθρωποι που βιώνουν το δράμα μέσα στα νοσοκομεία αρνούνται ή είναι σκεπτικοί και δεν θέλουν να εμβολιαστούν.
Σου λέει ο άλλος “εδώ δεν το κάνουν νοσοκόμοι και γιατροί το εμβόλιο, θα το κάνω εγώ;”.
Κάπως έτσι έχουν αρχίσει να πέφτουν στο τραπέζι διάφορες προτάσεις, όπως πχ το να υπάρχουν στην Επιτροπή των ειδικών που ασχολείται με τον SARS-COV-2 μέχρι και επικοινωνιολόγοι.
Δεν έχει γίνει κάτι κατανοητό! Δεν είναι κανά προϊόν η Υγεία, που να χρειάζεται να το προωθήσουν επικοινωνιολόγοι. Δεν είναι ούτε μπισκότο ούτε αυτοκίνητο, που να θέλει “προώθηση” για να πουληθεί.
Δεν χρειάζονται οι επικοινωνιολόγοι! Άλλες επαγγελματικές ειδικότητες χρειάζονται, για να προσπαθήσουν να αποκωδικοποιήσουν την κατάσταση.
- αν ο Χ ή ο Ψ δεν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης,
- αν ο άλλος δεν καταλάβει πως έτσι και τον στείλει στην εντατική ο κορωνοϊός, τότε τα παιδιά του θα ψάχνουν τους γονείς τους και οι φίλοι του την παρέα τους,
- αν δεν καταλάβει πως έτσι και μπουκώσει το ΕΣΥ, στο τέλος αν αρρωστήσει θα ψάχνει θέση σε νοσοκομείο για να σωθεί,
- αν δεν θέλει ή αν αδυνατεί να αντιληφθεί το γεγονός ότι κάθε μέρα πεθαίνουν 50 άτομα από τον κορωνοϊό (σαν να παίρνει φωτιά καθημερινά στην Εθνική Οδό ένα 50άρι πούλμαν και οι πυροσβέστες να τους βγάζουν όλους από τα αποκαΐδια μέσα σε σακούλες),
τότε δεν μπορεί να γίνει τίποτε απολύτως…
(κι ας ψάχνουμε μετά τις λύσεις στις συνωμοσίες, στα τσιπάκια και στα κέρματα που … κολλάνε στο χέρι όσων κάνει το εμβόλιο)