Εύλογες είναι οι αντιδράσεις και οι απορίες που έχει προκαλέσει η είδηση (που δεν είναι παλιά) ότι οι πολιτικοί που ορκίζονται μετά την έναρξη της εκάστοτε βουλευτικής περιόδου – λόγω π.χ. μιας απόφασης του Εκλογοδικείου – λαμβάνουν βουλευτική αποζημίωση που υπολογίζεται από την πρώτη ημέρα που ο Νόμος τους θεωρεί βουλευτές και όχι από τη μέρα που πραγματικά αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους.
Αφορμή για την έναρξη των συζητήσεων οι δυο πρόσφατες “αλλαγές” στις Κ.Ο. της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, στην Κορινθία και την Ημαθία αντίστοιχα (στην Κορινθία ο Κ. Κόλλιας αντικαθιστά την Μ. Σούκουλη-Βιλιάλη και στην Ημαθία ο Άγγ. Τόλκας την Ε. Καρασαρλίδου). Κάτι παρόμοιο είχε γίνει πριν από κανά χρόνο με μια άλλη έδρα του ΣΥΡΙΖΑ, στον δυτικό τομέα Β’ Αθήνας (ο Π. Κουρουμπλής είχε αντικαταστήσει τον Θαν. Παπαχρηστόπουλο).
Είναι προφανές (και δίκαιο) οι βουλευτές που έχασαν την έδρα τους να αποζημιωθούν για το διάστημα που κατείχαν την έδρα. Υπάρχουν μια σειρά από λόγοι, για παράδειγμα ίσως να μην ασκούσαν το επάγγελμά τους. Μέχρι εκεί, όλα καλά και λογικά.
Για ποιον όμως λόγο θα πρέπει να πληρώνονται για μια δουλειά που δεν έκαναν οι αντικαταστάτες τους;; “Μα το λέει ο Νόμος!”, θα πει κάποιος. Και ποιος είπε ότι ο Νόμος ακολουθεί πάντοτε τη λογική;
Υπάρχει λοιπόν κενό στο Νόμο. Κενό που μεταφράζεται σε δεκάδες χιλιάδες ευρώ.
Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς μόνο για τις προσφυγές που έγιναν αποδεκτές από τα Δικαστήρια για τις εκλογές του 2019 η Βουλή (δηλαδή όλοι εμείς, οι φορολογούμενοι) καλείται να πληρώσει πάνω από 400.000 ευρώ σε “διπλές” αποζημιώσεις.
Για παράδειγμα, η πρώην (πλέον) βουλευτής Ημαθίας Φρ. Καρασαρλίδου έχει εισπράξει ένα εξαιρετικά σεβαστό ποσό για το διάστημα από την ορκωμοσία της μετά τις εκλογές του 2019 μέχρι και σήμερα. Αντίστοιχο όμως ποσό θα εισπράξει και ο βουλευτής Ημαθίας (πλέον) Άγγελος Τόλκας. Δηλαδή θα είναι σαν να είχε η Ημαθία πέντε βουλευτές για σχεδόν 2 χρόνια!
Κι όλα αυτά επειδή θεωρείται ότι η θητεία αυτού που κερδίζει μια βουλευτική έδρα ξεκινά την επόμενη των εκλογών…
Σίγουρα λόγω των προσφυγών (και του αποτελέσματός τους) έχουν δημιουργηθεί εσωκομματικές έριδες, αντιπαλότητες κλπ. Όμως αυτά είναι προβλήματα των κομματικών διαδρόμων – ας τα λύσουν μόνοι τους. Το οικονομικό όμως “κομμάτι” κάθε μιας απόφασης είναι πρόβλημα όλων, επειδή επιβαρύνεται άδικα το Δημόσιο Ταμείο!
(το άκρως εξωφρενικό θα ήταν άλλο – άγνωστο αν ισχύει: αν ο “παλιός” βουλευτής ήταν μέλος σε επιτροπές, έκανε ταξίδια ή είχε άλλες δραστηριότητες για τις οποίες έλαβε επιπλέον χρήματα ως αποζημίωση, ο “νέος” θα λάβει χρήματα και για αυτά;;;)