Δεν τα λες και… “ανάξια λόγου” τα χρήματα που μέχρι τώρα έχουν δοθεί για την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων τη πανδημίας.
Προχτές ή χθες άκουγα τον Σταϊκούρα (κατά τη διάρκειας μιας ραδιοφωνικής συνέντευξης) να μιλά για τα χρήματα που έχουν δοθεί για τη λήψη μέτρων στήριξης της κοινωνίας, της οικονομίας, των κλάδων που πλήττονται κλπ.
Όπως είπε, το ποσό έως τώρα (προφανώς εννοούσε το χρονικό διάστημα από την αρχή της πανδημίας έως σήμερα) ανέρχεται στα 38 δισεκατομμύρια ευρώ και αφορά επιχειρήσεις, εργαζόμενους, ανέργους, επιστρεπτέες, δημόσιο τομέα, επιδοτήσεις ενοικίων, βοηθήματα κλπ.
Το ανησυχητικό όμως είναι όχι τόσο το ποσό (ως αριθμός – θα μπορούσε να είναι 18 ή 48), όσο δυο άλλα σημεία:
– η κάλυψη που υπήρξε με αυτό το ποσό. Αφορά μόνον όσους αποδεδειγμένα πλήττονται. Και από αυτό καταλαβαίνει κανείς ότι μένουν ακάλυπτοι αρκετοί.
Αν κάνουμε έναν παραλληλισμό με τα sms και τους κωδικούς μετάβασης για παράδειγμα, θα δούμε ότι μια κυρία που πρόσεχε έναν ηλικιωμένο συμπολίτη μας (χωρίς μια επίσημη συμφωνία παροχής υπηρεσίας ή σύμβαση εργασίας κατατεθειμένη) δεν μπορούσε να στείλει sms για να πάει νόμιμα στο σπίτι του ηλικιωμένου επειδή απλά δεν “φαίνεται” κάπου να έχει εργοδότη. Κάτι παρόμοιο εικάζουμε πως συμβαίνει και με αυτό το “αποδεδειγμένα πλήττονται”, οπότε η συγκεκριμένη κυρία δεν έχει πρόσβαση σε κάποιου είδους ενίσχυση ή βοήθημα. Και στην ίδια θέση με αυτήν την κυρία σίγουρα βρίσκονται (για διάφορους λόγους) πάρα πολλοί άλλοι.
– το ποσό αυτό από κάπου πρέπει να βρεθεί. Και επειδή τα δημόσια έσοδα έχουν πιάσει πάτο (λόγω και της κλειστής αγοράς αλλά και της μειωμένης κατανάλωσης), λόγω των παρατάσεων που δίδονται ή των εκπτώσεων επειδή οι “υπόχρεοι” δεν έχουν μια, ο μόνος τρόπος για να βρεθούν τα λεφτά είναι ο δανεισμός.
Τα έτοιμα (αυτά που οι μορφωμένοι τα ονομάζουν “ταμειακά διαθέσιμα”) κάποια στιγμή τελειώνουν – άσε που θα πρέπει να έχεις και τις καβάντζες σου ως Κράτος για την περίπτωση μιας ακόμη μεγαλύτερης στραβής. Ταυτόχρονα “τρέχουν” και οι υποχρεώσεις της χώρας, έχουμε βλέπετε ακόμη και τα Μνημόνια που θα τα πληρώνουμε για δεκαετίες…
Τον λογαριασμό για τον δανεισμό λόγω του κορωνοϊού ακόμη δεν τον ξέρουμε. Θα τον μάθουμε αφού επιστρέψει η χώρα στην καθημερινότητα που είχε τον Φεβρουάριο – Μάρτιο του 2020. Τουλάχιστον το μόνο παρήγορο είναι ότι η χώρα δανείζεται με λογικούς όρους. Το προηγούμενο διάστημα πάντως βγήκε στην αγορά 30ετές ομόλογο, με λήξη τον Ιανουάριο του 2052…