Απ’ τη μια υπάρχει η “μαγιά” εντός του εκλογικού σώματος που εξακολουθεί να είναι ακόμη πολύ μεγάλη κι είναι αδύνατο να χαθεί έτσι απλά (πρόκειται για υπολογίσιμο ποσοστό που εξακολουθεί να δίνει μια άνετη είσοδο στη Βουλή και τον ρόλο ρυθμιστή).
Απ’ την άλλη μιλάμε για το κόμμα που επλήγη όσο ελάχιστα (βασικά, ήταν το μοναδικό ήταν με τόσο μεγάλη διαρκή απώλεια) λόγω των Μνημονίων αλλά και επειδή η όλη ιστορία της χρεωκοπίας “έσκασε” ενόσω αυτό βρίσκονταν στην Κυβέρνηση.
Και κάπου στο κάδρο μπαίνει και η ταλαιπωρία από χρέη ως “οργανισμού”, που λιμνάζουν.
Περί ΠΑΣΟΚ ο λόγος. Του οποίου τη μετεξέλιξη θα μπορούσαμε, με λίγη καλή θέληση, να την πούμε και ΚΙΝΑΛ (στο οποίο θα γίνουν εκλογές για την ανάδειξη του επόμενου αρχηγού του).
Μεγάλη λοιπόν η “προίκα” (αφού ένα ποσοστό 6-7% είναι η βάση εκκίνησης), μπροστά στην οποία ουδείς μπορεί να μείνει αδιάφορος.
Αν προσθέσουμε και τον “κεντρώο” χώρο που πολύ απλά δεν έχει πλέον που να πάει, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο μπερδεμένα. Τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω νοοτροπιών και ιδεοληψιών που δεν έχουν καταφέρει να αποβάλλει τα τελευταία δέκα-έντεκα χρόνια, έχουν αρχίσει να πέφτουν μακριά για τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων (προς μεγάλη χαρά των άκρων αυτό το τελευταίο).
Η ΝΔ έχει μια αδιαμφισβήτητη εμφανή πτώση, μετά από μια σειρά κακών χειρισμών όλο αυτό το διάστημα που κυβερνά. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγγενή αδυναμία να συγκρατήσει κόσμο, μετά την κυβερνητική εμπειρία που έζησε το διάστημα 2015-2019.
Κάποιοι λοιπόν ξεκινούν μέσα στον Απρίλιο την κούρσα για τη διεκδίκηση της αρχηγίας του ΚΙΝΑΛ. Κάποιοι άλλοι όχι, θα περιμένουν λίγο ακόμη. Όλοι όμως θα μπουν στην κούρσα για την αρχηγία με μεγάλο προβληματισμό. Επειδή θα πρέπει, εν όψει εσωκομματικών διαδικασιών, να πουν τι θα κάνουν εάν θα εκλεγούν αρχηγοί κι έρθει η ώρα των εθνικών εκλογών.
Τα ερωτήματα αρκετά, ορισμένα από αυτά είναι:
- Θα χρησιμοποιήσουν τελικά πάλι το όνομα “ΠΑΣΟΚ”, με ρίσκο να ξυπνήσουν καλές ή κακές μνήμες σε πολύ κόσμο ( ειδικά στο κομμάτι που πήγε προς ΝΔ μεριά);;
- Έχουν μια πειστική απάντηση στο πως θα κερδίσουν πάλι το “κέντρο” – “κεντροαριστερά” (που πήγε προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά) που θεωρεί εαυτόν άστεγο;
- Πώς θα προσεγγίσουν τους χιλιάδες νέους ψηφοφόρους που αμφισβητούν ευθέως την πολιτική και τους πολιτικούς κι έγιναν μέλη του εκλογικού σώματος από το 2010 και μετά (άρα το μόνο που ξέρουν από ΠΑΣΟΚ είναι τα ευφυολογήματα από τα memes);
Και το ερώτημα που τα περικλείει όλα: σκοπεύουν σε κόμμα με κυβερνητική προοπτική ή σε κόμμα – “ρυθμιστή” του 8-9% όσων θα πηγαίνουν να ψηφίσουν, που θα σύρεται πότε προς τα δεξιά και πότε προς τα αριστερά, ανάλογα με τις εξελίξεις;;;