Ξαναέβαλαν σε λειτουργία τις τελευταίες ημέρες το “παλιά τους τέχνη, κόσκινο” οι Τούρκοι και ο ισλαμιστής πρόεδρός τους, ο Ερντογάν. Και ετοιμάζονται λέει να κάνουν τα παράπονά τους σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και φόρα. Επειδή απλά η Ελλάδα είναι ο … “κακός” της περιοχής!
Φυσικά το πρόβλημα των Τούρκων δεν είναι τίποτε περισσότερο απ’ το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν τους κάνει τα κέφια και δεν κάθεται σ’ ένα τραπέζι για να συζητήσουν όλα αυτά που ισχυρίζονται πως είναι οι διαφορές μας.
Οι πιο “επιμελείς” αναγνώστες της Περισκόπησης θα θυμάστε καλά αυτό που γράφαμε: ότι οι Τούρκοι θα αναζητήσουν την ευκαιρία να δραπετεύσουν από τις συνομιλίες με την Ελλάδα (αυτές τις προπαρασκευαστικές, τις “διαβουλεύσεις” ή όπως αλλιώς τις έχουν βαφτίσει εντός και εκτός Ελλάδας) και στο τέλος να ρίξουν το φταίξιμο στη χώρα μας. (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ).
Βγάζουν πάλι καράβια στο Αιγαίο, εκδίδουν NAVTEX από σταθμούς που δεν έχουν αρμοδιότητα, “κλείνουν” ολόκληρες περιοχές στο Αιγαίο για να κάνουν στρατιωτικές ασκήσεις, κάνουν δηλώσεις και αναμειγνύουν υφαλοκρηπίδες – ΑΟΖ – Κυπριακό – Αιγαίο, ανακαλύπτουν “τουρκικές μειονότητες” σε Θράκη και Δωδεκάνησα, κλπ κλπ κλπ…
Και θα το ξαναγράψουμε: όποιος δεν έχει πάρει είδηση το σκηνικό που έχουν στήσει ο Ερντογάν και η παρέα του στην περιοχή είναι είτε ηλίθιος είτε ανίκανος.
Το “blame game” ήταν στημένο από καιρό, με την αρωγή μάλιστα και “συμμάχων” ή “εταίρων” μας που λατρεύουν την Τουρκία για τους δικούς τους λόγους και θέλουν να κρατηθεί ο Ερντογάν στην εξουσία πάση θυσία, ειδικά τώρα που δεν έχει τις πλάτες του Τράμπ.
Πρέπει να “κλείσουμε” ένα κεφάλαιο και να ανοίξουμε νέο
Όλες οι εξελίξεις και η πορεία που η Τουρκία έχει επιλέξει δείχνουν ένα και μόνο πράγμα: ότι οι δικοί μας, αντί να κάθονται και να μιλάνε στη Βουλή για πραγματικά σημαντικά αλλά δευτερεύοντα τη στιγμή αυτή πράγματα (σε σχέση με το γενικότερο πλάνο), θα πρέπει να καθίσουν και να δουν όλοι μαζί τι θα γίνει και πως θα αντιδράσει η χώρα μας σε όλο αυτό το σκηνικό. Ένα σκηνικό που σου δίνει την αίσθηση ότι δεν στήνεται τώρα αλλά έχει στηθεί και σε λίγο θα “ανέβουν στο σανίδι” οι ενδιαφερόμενοι για να παίξουν το ρόλο τους.
Ίσως ήρθε ο καιρός η Κυβέρνηση να προχωρήσει σε σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών και η αντιπολίτευση να σταματήσει την άνευ ουσίας κριτική και να καταλάβει πως δεν είναι όλα μικροπολιτική.
Ακόμη και το ότι πήγαμε και καθίσαμε για μια και μοναδική φορά στο ίδιο τραπέζι, έστω και για να “βρούμε κοινά σημεία” προς συζήτηση, ήταν λάθος. Εκ των υστέρων φαίνεται πως έπρεπε να προτείνουμε απευθείας προσφυγή σε διεθνείς οργανισμούς, με ένα χαρτί που θα καλούσε τον Ερντογάν και την παρέα του (γιατί έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την παρέα του) να πάμε σε κάποιο Διεθνές Δικαστήριο. Τώρα θα … λουστούμε το λάθος αυτό και θα πρέπει να τρέξουμε για να προλάβουμε τα τετελεσμένα.
Ο κύκλος των “διερευνητικών” πρέπει να κλείσει άμεσα. Τουλάχιστον για όσο καιρό η Τουρκία συνεχίζει τις προκλήσεις, τόσο λεκτικές όσο και πραγματικές. Πλέον επιβάλλεται από τις εξελίξεις να καλέσουμε τη γείτονα στα δικαστήρια, για να τελειώνουμε (έχοντας κατά νου ότι οι διεθνείς σχέσεις είναι ένα καθημερινά μεταβαλλόμενο πεδίο και όχι “σταθερές” καταστάσεις με την έννοια που τις αντιλαμβανόμαστε εδώ στην Ελλάδα).
Με την Τουρκία δεν πρέπει να αφήνεις ποτέ κενά. Γιατί οι νεο-οθωμανικές της βλέψεις είναι πάντα ενεργές και γιατί θα αμφισβητεί οτιδήποτε, όσες συμφωνίες κι αν κάνεις μαζί της είτε σε διμερές είτε σε διεθνές επίπεδο. Άλλωστε, οι φιλίες με συγκεκριμένη Ευρωπαϊκή χώρα (η οποία επίσης μόλις βρει την ευκαιρία εκδηλώνει άμεσα την πρόθεσή της να ηγεμονεύσει) δεν είναι τυχαίες…