Πάρα πολλοί ήταν αυτοί που βγήκαν και διαδήλωσαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της χώρας κατά του νομοσχεδίου που φέρνει τα πάνω-κάτω στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και την Αστυνομία μέσα στα Πανεπιστήμια (μια κατάσταση που όμοιά της δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο).
Από τις φωτογραφίες και τα βίντεο βλέπει κανείς πως κόσμο είχε, πολύ κόσμο. Αποστάσεις δεν είχε. Μάσκες είχε. Είχε όμως και άλλα: όπως την εκφρασμένη διάθεση της νεολαίας να αντιτεθεί σε ένα νομοσχέδιο που (εκτός όλων των άλλων) είναι στην επικαιρότητα και λόγω του ότι βρέθηκε “ευκαιρία” να περάσει χωρίς πολλές-πολλές αντιδράσεις, “χαμένο” πιθανόν μέσα στις απαγορεύσεις που ισχύουν για τον κορωνοϊό.
Ας μη γελιόμαστε: οποτεδήποτε άλλοτε (με οποιονδήποτε υπουργό Παιδείας ή/και Προστασίας του Πολίτη) έρχονταν ένα τέτοιο νομοσχέδιο στο φως, θα γινόταν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας επί μέρες. Αλλά δυστυχώς έγινε μια επιλογή να έλθει τώρα, γεγονός που αφήνει πολλά ερωτήματα και μια πικρή γεύση για τις “αγνές μεταρρυθμιστικές προθέσεις” όσων το προωθούν.
Όποιος κάνει πως δεν καταλαβαίνει ή δεν έχει τίποτε μέσα στο κεφάλι του ή έχει άλλα πράγματα. Τέτοιες εποχές, όπως αυτές της πανδημίας, δεν φέρνεις στη Βουλή και δεν παρουσιάζεις στην κοινωνία τόσο σημαντικές αλλαγές, που είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσουν αντιδράσεις από όλες τις πλευρές. Απλά μεταθέτεις την κατάθεσή τους για αργότερα (για όταν θα τελειώσουν όλα και θα μπορείς να κάνεις διάλογο, διαβούλευση, να δεις αντιδράσεις, να σταθμίσεις καταστάσεις).
Όχι μόνο στην παιδεία, σε κάθε τομέα!
Σα να λέμε ότι αύριο πρωί έρχεται ένα νομοσχέδιο που θα λέει ότι θα αρχίσουμε να παίρνουμε σύνταξη στα 85. Τι να περιμένει κάποιος;; Ότι δεν θα αντιδράσει η κοινωνία, λόγω του κορωνοϊού;;
Στη συντριπτική πλειοψηφία της η κοινωνία τηρεί τα μέτρα για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Και θα εξακολουθήσει να τα τηρεί με θρησκευτική ευλάβεια, όταν βλέπει πως είναι μέτρα για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού και όχι μέτρα για να αντιμετωπιστεί η ίδια!
Τέτοιες εποχές, όπως αυτές της πανδημίας, αποφεύγεις κινήσεις που θα φέρουν σε αντίθεση μεταξύ τους τα μέλη της κοινωνίας – που θα βάλουν σε κίνηση τους μηχανισμούς του κοινωνικού αυτοματισμού (αυτό είναι το παλιό “διαίρει και βασίλευε”, που τώρα του έχουν δώσει ένα πιο φαντεζί όνομα).
Κάτι τέτοια έκαναν και κάνουν με ρυθμό κάπως… συγκρατημένο ΟΛΕΣ οι Κυβερνήσεις (εδώ και στο εξωτερικό – ακόμη και κάποιοι που χθες πήγαν να “καπελώσουν” τη διαμαρτυρία και το έπαιζαν μπροστάρηδες). Δυστυχώς όμως αυτές οι τακτικές πλέον τείνουν να γίνουν πάγιες. Οι κάμερες να δείχνουν την κερκίδα και ας είναι οφ-σάιντ το… γκολ. Αρκεί να μην το πιάσει η κάμερα!
Σε τέτοιες εποχές, που απαιτείται η συνοχή της κοινωνίας να σφυρηλατηθεί όσο ποτέ άλλοτε ώστε να αντιμετωπιστούν οι δυο βασικότεροι και ορατοί από όλους κίνδυνοι για τη χώρα (η πανδημία και η επιθετικότητα της Τουρκίας), το μόνο που υποχρεούσαι ηθικά και λογικά να κάνεις είναι να αναβάλλεις για πιο πρόσφορο χρόνο σοβαρά νομοσχέδια και αποφάσεις. Ακόμη και οι πιο ένθερμοι ιδεολογικά και εκλογικά υποστηρικτές σου θα δικαιολογήσουν τη στάση σου, για να μην πούμε ότι θα την επικροτήσουν.
Αλλιώς όλη η λογικά σκεπτόμενη κοινωνία θα σου προσάψει ένα και μόνο πράγμα: θα πει πως κάνεις “πονηρές κινήσεις”, με σκοπό είτε να εξυπηρετήσεις συμφέροντα είτε να επιβιώσεις πολιτικά εκμεταλλευόμενος τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα και τους περιορισμούς που ισχύουν και που δεν αφήνουν την κοινωνία να εκφραστεί με τον τρόπο που θα το έκανε σε “κανονικές” συνθήκες.