Ακριβώς όπως το διαβάσατε στον τίτλο της ανάρτησης: οι Γερμανοί πουλάνε όπλα στους Τούρκους (και κάνουν συμπαραγωγές μαζί τους), τους κάνουν αβάντες στις επιθετικές τους τάσεις στο Αιγαίο και εμείς σαν καλά κορόιδα – για να μην το γράφουμε αλλιώς – τους επιβραβεύουμε, τους χαϊδεύουμε στην πλάτη και τους αφήνουμε να κάνουν “επενδύσεις”.
Μετά από τις “επενδύσεις” που έγιναν τη δεκαετία του 2010 (με τα κάθε είδους ξεπουλήματα), ήρθε πια η ώρα σε διάφορα νησάκια του Αιγαίου να ξεφυτρώσουν – όπως ξεφυτρώνουν τα μανιτάρια σε δάσος των Γρεβενών – διάφορες λύσεις που είναι μεν καλές, αλλά γίνονται με λάθος συνεταίρους (πάλι!!!).
Τα… “ωραία” αρχίζουν απ’ τη στιγμή που στην όλη ιστορία εμπλέκονται γερμανικοί όμιλοι που θέλουν να μετατρέψουν τα ελληνικά νησιά (αρχικά τα μικρά, με λίγους κατοίκους) σε χώρους στους οποίους θα πειραματίζονται και θα πουλάνε την πραμάτεια τους.
Οι δικοί μας – παρέα με τους Γερμανούς – ονομάζουν “επενδύσεις” αυτά τα νταλαβέρια. Και σχεδιάζουν διάφορα που θα γίνουν σε νησιά του Αιγαίου, μεταξύ αυτών τη σταδιακή αντικατάσταση των (δημόσιων και ιδιωτικών) οχημάτων που κυκλοφορούν σήμερα με ηλεκτρικά ή και την παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ (π.χ. να φυτέψουν ανεμογεννήτριες). Για να γίνουν λέει και ενεργειακά αυτόνομα τα νησιά αυτά.
Τα ωραία όμως συνεχίζονται: οι δικοί μας χαρακτηρίζουν ως “αξιόπιστους συνεργάτες” τους Γερμανούς. Χωρίς να γνωρίζει ο κόσμος αν απευθύνθηκαν και σε κάποια άλλη εταιρία που να προσφέρθηκε να κάνει τα ίδια, αν έγινε κάποιου είδους διεθνής διαγωνισμός κλπ κλπ κλπ.
Σε απλά ελληνικά: αντί να πιέσουμε όπως μπορούμε και στην ανάγκη να απαιτήσουμε, εμείς ενισχύουμε ως χώρα την οικονομία μιας άλλης χώρας (έστω και “εταίρου” και “συμμάχου”) που φορτώνει με όπλα την Τουρκία και τη στηρίζει διπλωματικά όπου βρεθεί κι όπου σταθεί!
Και πλέον το ερώτημα είναι ένα και μοναδικό: μέχρι πότε θα είμαστε τα κορόιδα της υπόθεσης και μέχρι πότε θα είμαστε τόσο θυματάρες (και μάλιστα απ’ τις λίγες);;;;