Σε ταχεία πορεία απολιγνιτοποίησης είναι λέει η χώρα μας και στο πλαίσιο αυτό συζητήθηκε το masterplan της απολιγνιτοποίησης στην Κυβερνητική Επιτροπή. Στόχος είναι μέχρι το 2023 η ΔΕΗ να κόψει κατά 80% τη σημερινή εξάρτησή της από τον λιγνίτη και μέχρι το 2028 να μην υπάρχει καμιά σχέση με εργοστάσια λιγνίτη.
Όμως υπάρχουν κάποια ερωτήματα – απορίες, όπως ας πούμε
- γιατί γίνονται από κοινού επενδύσεις με Γερμανούς απ’ την “κακιά ΔΕΗ” (έτσι μας την παρουσιάζουν εδώ και χρόνια, επειδή θέλουν να την πουλήσουν στην ξεφτίλα…) και δεν τις κάνουν μόνοι τους οι επενδυτές;
- ή γιατί η ίδια η Γερμανία έχει στείλει πίσω για το 2038 το ίδιο πρόγραμμα απολιγνιτοποίησης, πληρώνοντας ταυτόχρονα κάτι δις σε εργαζόμενους στη βιομηχανία του λιγνίτη μέχρι το 2043;
- ή γιατί η Κίνα έχει στείλει επίσης πίσω το δικό της πρόγραμμα, τουλάχιστον μέχρι το 2050;
Τώρα, κατά πόσο είμαστε έτοιμοι εμείς, η Ελλάδα, να προχωρήσουμε σε ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι ένα ακόμη ερώτημα! Οικονομικές υπερδυνάμεις όπως η Γερμανία και η Κίνα στέλνουν προς τα πίσω χρονικά τα δικά τους προγράμματα (η πρώτη θα κλείσει το θέμα 10 χρόνια μετά από εμάς και η δεύτερη 22 χρόνια μετά)!!!!
Αναμφισβήτητα η προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να είναι στις προτεραιότητες του κράτους, όμως προς τι η βιασύνη;;; Και που ακριβώς θα βρεθούν τα χρήματα που θα χρειαστούν (και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα); Μήπως τη βιαστική αυτή μετάβαση θα την πληρώσουν οι καταναλωτές;;
Γιατί ΑΝ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΕΦΤΕΙ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ, τότε χρειάζονται λεφτά για το κλείσιμο των σημερινών μονάδων, για τη δημιουργία νέων με οικολογικό αποτύπωμα, για τη στήριξη των τοπικών οικονομιών που εξαρτώνται από τη λειτουργία των υφιστάμενων μονάδων, για να στηριχθούν όσοι σήμερα συνδέονται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο με τον λιγνίτη;;