Γράφει ο καλός φίλος της Περισκόπησης Αντώνης Γερόπουλος (παραθέτοντας και 2 φωτογραφίες):
“Παλιότερα, το να σαι νοικοκύρης ήταν αρετή. Μια αρετή που σε έκανε παράδειγμα προς μίμηση στον γείτονα, τον χωριανό, τον συγγενή και τον συμπολίτη σου.
Ο σημερινός έντονος τρόπος ζωής, σε συνδυασμό με τις οικονομικές δυσκολίες, κατατρώει μια-μια τις αρετές. Ο σύγχρονος πολίτης απαιτεί από το κράτος να φροντίζει την καθαριότητα του εξωτερικού χώρου του σπιτιού του. Τα έργα κόστισαν, υπερτιμήθηκαν, αλλά έγιναν.
Έγιναν… αλλά τι απέγιναν;
Το ψηφοθηρικά δομημένο κράτος, σε κάθε μικρό χωριό, έχει κάνει αποχετευτικά έργα. Η τύχη των έργων αυτών, στην απόληξη της λεκάνης απορροής του Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα είναι αποτέλεσμα της μετακύλισης ευθυνών. Η αστική ευθύνη από τη μία και η πολιτική ευθύνη.
Όπως και να χει, το αποτέλεσμα είναι εμφανές. Οι σχάρες των φρεατίων έχουν συγκεντρώσει φερτά υλικά, όπου έχουν βλαστήσει ποικίλα αγρωστώδη.
Στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε, πριν μας πάρει το ρέμα…“