Ας δούμε λίγο τι έχουμε μέχρι τώρα και ποια είναι στην πραγματικότητα τα σπουδαιότερα γεγονότα που έχουν συμβεί στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα (λαμβάνοντας υπόψη ότι “κάποια πράγματα γίνονται και δε λέγονται και κάποια πράγματα λέγονται και δεν γίνονται”).
Ο κατάλογος
Έχουμε την ανακοίνωση μιας συμφωνίας για οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ της χώρας μας και της Αιγύπτου. Έχουμε τις καθημερινές ανακοινώσεις για την αύξηση των κρουσμάτων του κορωνοϊού. Έχουμε μια μικρή αναδιάρθρωση στα της Κυβέρνησης, που βασικά σχετίζονται με τη διαχείριση των 72 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα έλθουν από την ΕΕ (με διάφορες μορφές). Έχουμε και εκείνο το νόμο για τις διαδηλώσεις, που ψηφίστηκε πριν από λίγο καιρό. Και έχουμε και τον τουρκικό αναθεωρητισμό που δυναμιτίζει την ειρήνη στην περιοχή, που ίσως να μας οδηγήσει σε κάποιο τραπέζι.
Βάλτε τα όλα αυτά μαζί, στο ίδιο καλάθι. Βάλτε τα, επειδή όσο κι να φαίνονται ασύνδετα μεταξύ τους, συνδέονται. Και συνεκτικός κρίκος όλων αυτών είναι τα σχεδόν 11 εκατομμύρια των Ελλήνων, που επηρεάζονται από όλα αυτά τα γεγονότα.
Μια καλή αλλά ταυτόχρονα και κακή συμφωνία
Η συμφωνία για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου ανακοινώθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 6 Αυγούστου. Είναι και καλή και κακή.
Είναι καλή επειδή έγινε ένα βήμα, που έπρεπε να έχει γίνει πριν από χρόνια. Είναι καλή επειδή έχουμε την υπογραφή της Αιγύπτου στα χέρια (αν και πάντα παίζει το ενδεχόμενο να επαναληφθεί η περίπτωση της Αλβανίας), σε μια συμφωνία που είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης και με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Είναι καλή επειδή οριοθετείται ένα κομμάτι στη Μεσόγειο που μέχρι σήμερα ήταν πνιγμένο στην αοριστία. Είναι καλή επειδή “κόβει” σε κάποια σημεία το τουρκο-λυβικό μνημόνιο.
Είναι όμως και κακή. Όσο κι αν προσπαθήσουν (ήδη το κάνουν) να μας πείσουν πως είναι όλα ρόδινα, τελικά δεν είναι. Επειδή είναι κατά τα φαινόμενα μια τμηματική συμφωνία με προσωρινό χαρακτήρα, που θα ολοκληρωθεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Πρόκειται για συμφωνία αφήνει για αργότερα τις περιοχές ανατολικά του 28ου μεσημβρινού. Είναι κακή επειδή (σύμφωνα με όσα σταδιακά γίνονται γνωστά) δώσαμε πολλά για να πάρουμε κάτι που είναι μισό, που είναι ελλιπές και που δεν φτάνει μέχρι το σημείο που τέμνονται οι ΑΟΖ της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Κύπρου. Είναι κακή επειδή αφήνει παραθυράκια στους Τούρκους ενώ δεν θα έπρεπε.
Και είναι κακή επειδή επιδιώξαμε να υπογράψουμε πρώτα αυτή κι όχι μια συμφωνία με την Κύπρο και στη συνέχεια να κάνουμε το βήμα με τους Αιγύπτιους (για να “βοηθήσουμε” την Αίγυπτο να δεχθεί πλήρη επήρεια των νησιών, όλων των νησιών, συμπεριλαμβανομένου και του Καστελόριζου).
Στο δια ταύτα:
Κάλιο πέντε και στο χέρι;; Ή μήπως βιαστήκαμε, παρότι ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια;;; Δύσκολο να το πει κανείς, αφού όλες οι λεπτομέρειες δεν είναι γνωστές (μπορεί και να μη γίνουν ποτέ γνωστές!).
Τρία πράγματα που θα πρέπει να έχουμε στο νου μας:
1. Το αμέσως επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι η ΑΜΕΣΗ οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο. Για να καλυφθεί ότι δεν καλύπτεται με την οριοθέτηση με την Αίγυπτο. Μόνο έτσι θα “δέσουμε” τα δικαιώματά μας στα ανατολικά του 28ου μεσημβρινού. Αν περιμένουμε και άλλο θα είναι πολύ αργά.
2. Δεν θα πρέπει να συρθούμε νωρίτερα από την ελληνο-κυπριακή οριοθέτηση σε τραπέζι συζητήσεων με την Τουρκία. Θα είναι καταστροφικό να πάμε στα τέλη Αυγούστου σε μια συζήτηση ενώ δεν θα είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι και με μια συμφωνία με την Κύπρο για οριοθέτηση ΑΟΖ στα χέρια μας. Ακόμη και μετά τα σημερινά (συμφωνία με Αίγυπτο δηλαδή) είμαστε σε μειονεκτική θέση.
3. Όλα όσα αναφέραμε στη 2η παράγραφο συνδέονται μεταξύ τους όσο δεν μπορούμε να φανταστούμε. Ας ελπίσουμε μόνο να μην χρησιμοποιηθούν κάποια πράγματα για λάθος σκοπό, όπως για παράδειγμα ο κορωνοϊός (που είναι μια υπαρκτή απειλή κι ας το καταλάβουμε επιτέλους αυτό) ή τα χρήματα από την ΕΕ (για να “εξομαλυνθούν” αντιδράσεις που σίγουρα να προκληθούν αν δοθεί στην Τουρκία οτιδήποτε δεν της ανήκει).
Θα πρέπει να το πάρουμε είδηση επιτέλους ότι πρέπει να καθίσουμε με τους Τούρκους σε ένα τραπέζι, αλλά με συγκεκριμένη ατζέντα προς συζήτηση και όχι με θέματα που θα μας επιβληθούν από τρίτους ή την ίδια την Τουρκία.
Πρέπει να γίνει σαφές από την Ελλάδα προς όλους ότι θα πάμε για να συζητήσουμε όποτε κρίνουμε εμείς ότι μας συμφέρει πραγματικά και ότι δεν θα πάμε σε διαπραγμάτευση για πράγματα που αναμφισβήτητα μας ανήκουν. Αλλιώς θα μιλάμε για ήττα.
Και μια σημείωση για το τέλος: ακόμη δεν ξέρουμε όλες τις λεπτομέρειες της συμφωνίας με την Αίγυπτο. Ίσως να μην τις μάθουμε και ποτέ…