Τρία είναι τα βασικά που βγαίνουν από το Συμβούλιο Κορυφής που τελείωσε κατά τις 6 το πρωί της Τρίτης 21 Ιουλίου:
1. αν ο εκπρόσωπος της χώρας δεν είχε γράψει στα νιάτα του χιλιόμετρα σε ξενυχτάδικα, δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα του
2. τόσα ψαλίδια είχαμε να δούμε από την εποχή του “Βιετνάμ”
3. εκ καιρώ θερινών εκπτώσεων έκαναν εκπτώσεις στη Δημοκρατία
Αναλυτικά, για να μαθαίνετε τι ακριβώς έγινε:
Εκεί στην Ευρώπη έχουν ξεφύγει τελείως. Μετά από τόσα χρόνια με Έλληνες, Ιταλούς και Ισπανούς έχουν εκμαυλιστεί σε μεγάλο βαθμό!
Από ξενύχτι σε ξενύχτι το πάνε και στο τέλος τελειώνουν τα συμβούλια τους τα χαράματα. Ευτυχώς που υπάρχουν και κάμερες, αλλιώς δεν θα τους πίστευαν οι σύζυγοι που έχουν ξεμείνει πίσω στο σπίτι…
Κάποτε τα Συμβούλια ήταν μια κυριλέ υπόθεση: ξεκινούσαν το πρωί, τελείωναν απόγευμα και το βράδυ όλοι βουρ για δείπνο, με τα φράκα τους, τα γαλλικά τους και τα όργανα να παίζουν τις 2 σονάτες για πιάνο του Ραχμάνινοφ.
Πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι Ευρωπαίοι πρόεδροι και πρωθυπουργοί για να αντέχουν στα Συμβούλια θα πρέπει να έχουν γράψει πολλά χιλιόμετρα σε ξενύχτια στα νιάτα τους. Μπαράκια, μπουζούκια, πάμπ, κλάμπ ή ότι έχει ο καθένας στη χώρα του – πλέον φαίνονται ιδιαίτερα χρήσιμα. Πιο χρήσιμα από κάθε χαρτί πανεπιστημίου, κολεγίου ή σχολής καθολικών καλογριών!
Στο εξής στην έξοδο όλοι θα είναι σα ζόμπι στην εξωτερική εμφάνιση και με τα μυαλά σταματημένα μέρες νωρίτερα, λόγω των πολύωρων μεταμεσονύχτιων διαπραγματεύσεων.
Κερδίζει ο πιο “εκπαιδευμένος”. Όχι σε φλώρικα σουαρέ αλλά στα “σωστά” μαγαζιά στη Μύκονο, στην Ίμπιζα ή στο Σαν Τεοντόρο στη Σαρδηνία.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου Συμβουλίου Κορυφής δεν είναι άλλο από τα “ψαλίδια”.
Πολλά παζάρια – πολλά ψαλίδια. Τόσα ψαλίδια δεν καταγράφηκαν ούτε στο “Βιετνάμ” τις ώρες που τα έσπαζε στο μαγαζί ο Μάκης ο Τσετσένογλου. Ο Μάκης μπορεί να πλήρωνε αβέρτα (στο τέλος έσπασε μέχρι και τις λεκάνες του καταστήματος και το έριξε), όμως οι παραδίπλα για τους δικούς τους λογαριασμούς ζητούσαν το ένα ψαλίδι πίσω απ’ το άλλο.
Οι πιο μορφωμένοι θα το πούνε “κούρεμα”, “εκπτώσεις”. Βλακείες! Ψαλίδι στο λογαριασμό ήταν, και μάλιστα από τα λίγα! Από τα 9,4 δις που ξεκίνησε το παζάρι στο τέλος ο λογαριασμός έπεσε στα 7, μετά στα 5, για να φτάσει τελικά στο 1,7 δις ευρώ. Που θα πρέπει να μοιραστεί με κάποιο τρόπο σε προσωπικό, σε έρευνα, σε ενίσχυση δομών υγείας, σε εξοπλισμό – σε πράγματα δηλαδή που θα καταπολεμήσουν το κορωνοϊό και τον κάθε άλλο κορωνοϊό εμφανιστεί μπροστά μας στο άμεσο μέλλον.
Μιλάμε για απίστευτη υποβάθμιση της κατάστασης, που σε βάζει σε σκέψεις του τύπου “υπάρχει ρε τελικά κορωνοϊός;;” ή “υπάρχει κορωνοϊός και θέλουν να μας στείλουν όλους αδιάβαστους!”…
Χωρίς χρήμα για την Υγεία τίθεται υπό αμφισβήτηση η ικανότητα να χτυπηθεί όπως πρέπει η πανδημία από αυτούς που μπορούν να τη χτυπήσουν, δηλαδή γιατρούς, νοσηλευτές, προσωπικό υγείας, ερευνητές κλπ.
Τι αποφασίστηκε:
το συνολικό ύψος του ταμείου είναι 750 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 390 δισεκατομμύρια για επιχορηγήσεις και 360 δισεκατομμύρια ευρώ για δάνεια. Οι εκταμιεύσεις ξεκινούν του χρόνου και θα τελειώσουν το 2026.
Για την Ελλάδα εγκρίθηκαν περίπου 71 δισεκατομμύρια (19 δισ. επιχορηγήσεις, 12 δισ. δάνεια και τα ρέστα θα μας έρθουν από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό).
Τέλος, εν καιρώ θερινών εκπτώσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχαμε εκπτώσεις στη Δημοκρατία. Και αυτό επειδή για να περάσει η συμφωνία παραμερίστηκαν πάλι βασικές Αρχές της ΕΕ (πάνω στις οποίες δομήθηκε η Ευρώπη).
Για μια ακόμη φορά γλύτωσαν με χαδάκια η Ουγγαρία και η Πολωνία. Ξεχάστηκαν οι φασιστικές μέθοδοι διακυβέρνησης, οι επεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και άλλα τέτοια ωραία (που συνήθως τα βλέπουμε σε πρώην κομμουνιστικές χώρες που μπήκαν στην ΕΕ από το 2004 και μετά) και με συγκεκριμένο (“καλλιτεχνικό”) τρόπο αποσυνδέθηκε η ροή του χρήματος από την τήρηση των Αρχών του Κράτους Δικαίου.
Εφηύραν μια φόρμουλα περίεργη, βάση της οποίας για να τιμωρηθεί μια χώρα με αναστολή ή μείωση των κονδυλίων θα πρέπει να συναινέσει σε αυτό το 55% των μελών. Τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο…