Κακά τα ψέμματα, φαίνεται ότι τα πράγματα με τον κορωνοϊό δεν πάνε καλά. Όχι μόνο σε επίπεδο αριθμού κρουσμάτων αλλά και σε επίπεδο συμφωνιών για τους τρόπους που κάθε κράτος ξεχωριστά και όλα μαζί αντιμετωπίζουν το θέμα.
Απ’ τη μια έχουμε την αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων σε χώρες της Λατινικής Αμερικής (αναμενόμενο επειδή μέχρι πρότινος οι ειδικοί έλεγαν ότι εκεί ζούνε το δικό τους Μάρτιο – Απρίλιο), απ’ την άλλη έχουμε αύξηση κρουσμάτων στα Βαλκάνια (ειδικά στη Σερβία αλλά και σε Κροατία) ενώ στην άλλη πλευρά του πλανήτη η Αυστραλία επιλέγει πάλι lockdown (και κλείνει πόλεις όπως η Μελβούρνη). Τέλος στο Ισραήλ κατέγραψαν τον μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων (κοντά 1500 μέσα σε μια ημέρα).
Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε μπλέξει σε μια καταγραφή του τύπου “εισαγόμενα – ντόπια κρούσματα” και σε μια ατέρμονη συζήτηση για το εάν αξίζει τον κόπο να ανοίξουμε τα σύνορα και αν κάνουμε σωστά όσα πρέπει με τους τουρίστες.
Και φτάσαμε σε σημείο να μεταφέρονται με… ταξί στο νοσοκομείο τουρίστες (και τώρα να αναζητούνται τόσο οι επαφές τους όσο και ο ταξιτζής που τους πήγε από το Κέντρο Υγείας στο νοσοκομείο).
Και το κερασάκι στην κορωνο-τούρτα η διαμάχη μεταξύ Τράμπ – Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (που οδήγησε στην αποχώρηση των ΗΠΑ από τον Π.Ο.Υ., με κατηγορίες από τον Αμερικανό πρόεδρο ότι ο Οργανισμός κάλυπτε καταστάσεις και την Κίνα).
Επίσης, ενώ ο Τράμπ έχει γίνει και γιατρός κι αμφισβητεί τον ανοσιολόγο και σύμβουλό του, την ίδια ακριβώς στιγμή στις ΗΠΑ για πρώτη φορά ξεπέρασαν τα 60.000 καταγεγραμμένα κρούσματα μέσα σε μια ημέρα.
Τέλος δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και την τελευταία εξέλιξη στη Βραζιλία, όπου ο “άτρωτος” πρόεδρός της (που μέχρι πριν από λίγο καιρό μιλούσε για μια μικρή/ελαφριά γρίπη) παρουσίασε συμπτώματα μόλυνσης από τον ιό SARS-CoV-2.
Ζόρικα τα πράγματα, όσο δεν υπάρχει σαφής χρονικός ορίζοντας για φάρμακα ή/και εμβόλια αλλά και όσο δεν υπάρχει συνεννόηση μεταξύ κρατών (διακρατικά) και ταυτόχρονη απαξίωση του κατ’ εξοχήν εξειδικευμένου για την περίπτωση φορέα σε διεθνές επίπεδο, του Π.Ο.Υ.