Κάποια πράγματα πρέπει να τα βλέπουμε ως σύνολο και όχι μεμονωμένα – ειδικά όταν πρόκειται για τα προφανή που αναμένεται να επηρεάσουν το άμεσο μέλλον όλων μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Ας δούμε λίγο τα δεδομένα της στιγμής, για να καταλαβαινόμαστε μεταξύ μας:
Δεδομένο 1ο:
υπάρχουν διεθνή ΜΜΕ που εξετάζουν διάφορα σενάρια για την COVID-19. Ακόμη και αυτό της μη εύρεσης εμβολίου σύντομα. Και φέρνουν ως παράδειγμα τον ιό HIV που προκαλεί το AIDS.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 που πρωτοακούσαμε για το AIDS δεν υπάρχει εμβόλιο αλλά διάφορες θεραπείες, που τον έχουν καταστήσει “χρόνια πάθηση”. Μια πάθηση που έως τώρα έχει σκοτώσει πάνω από 32 εκατομμύρια ανθρώπους.
Να σημειωθεί πως ιός παρόμοιος με τον HIV είναι γνωστός σε περιοχές της Αφρικής από το 1920 και πιστεύεται πως μεταλλάχθηκε και “πέρασε” στους ανθρώπους λόγω κατανάλωσης κρέατος χιμπατζή (μας θυμίζει κάτι πρόσφατο αυτό ή όχι;;;)
Δεδομένο 2ο:
Η ύφεση που προβλέπουν διάφοροι λόγω του lockdown του κορωνοϊού έχει διάφορα μεγέθη, ποικίλει. Η ΕΕ ακόμη δεν έχει λύσει το θέμα της χρηματοδότησης της οικονομίας και στέλνει συνεχώς το θέμα πίσω. Με διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες.
Αυτό όμως που προκαλεί εκνευρισμό στους πολίτες της ΕΕ (και πολλά ερωτηματικά) είναι η κοροϊδία για τον “μαραθώνιο” να συγκεντρωθούν 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ για το λεγόμενο Coronavirus Global Response.
Τι είναι αυτό;;; Αυτό είναι ένα ταμείο το οποίο θα βρει λεφτά από δωρεές ώστε να χρηματοδοτηθούν οι εργασίες πρόληψης, διάγνωσης και θεραπείας του SARS-CO-2 και της COVID-19.
Προφανώς και δουλευόμαστε! Ολόκληρη ΕΕ αδυνατεί να βρει 7,5 δισεκατομμύρια;; Και μάλιστα για μια ιστορία που θα της κοστίσει πολλαπλάσια χρήματα αν τα πράγματα στραβώσουν πολύ και στο τέλος έχουμε μικρά και “διαχειρίσιμα” lockdown 1-2 φορές το χρόνο;;;
Δεδομένο 3ο:
Μια – μια, διάφορες χώρες απευθύνονται στο ΔΝΤ για … “βοήθεια”, επειδή τα πράγματα είναι δύσκολα. Τελευταία χώρα στη λίστα ο Λίβανος ενώ πριν από λίγες ημέρες ήταν το Εκουαδόρ. Συνολικά πάνω από 20 χώρες μέχρι στιγμής έχουν ζητήσει χρήματα για να αντιμετωπίσουν την κρίση που προκάλεσε το lockdown του κορωνοϊού.
Δεδομένα 4ο:
Στις χώρες που σταδιακά “ανοίγουν” τα περιοριστικά μέτρα, οι πολίτες τους ακούνε τους υπεύθυνους να μιλάνε για πιθανό νέο κλείσιμο αν τα πράγματα στραβώσουν πολύ ξανά και τα κρούσματα αυξηθούν μαζί με την ανάγκη για κλίνες σε ΜΕΘ.
Πράγμα το οποίο σημαίνει πως ελοχεύει ο κίνδυνος να ξαναδούμε καραντίνες, κλεισίματα οικονομιών, περιορισμούς στις ελευθερίες των πολιτών, αύξηση ανεργίας, μείωση μισθών και άλλα τέτοιο όμορφα…
Αν τα σουμάρουμε όλα αυτά χωρίς να δίδονται από τις Κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς οι απαραίτητες εξηγήσεις, τότε δίδεται βούτυρο στο ψωμί του κάθε συνωμοσιολόγου και ψεκασμένου.
Οπότε απαιτούνται από τις κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς εξηγήσεις, τολμηρές κινήσεις, καλός συντονισμός και πάρα πολύ χρήμα.
Και από εμάς τους πολίτες απαιτείται εγρήγορση (επειδή σε “έκτακτες συνθήκες” γίνονται οι καλές “δουλειές”) και πιστή εφαρμογή των οδηγιών των ειδικών του ιατρικού τομέα για να μείνουν οι κάθε είδους περιορισμοί μια ανάμνηση και να μη γίνουν σε κάποιους κακό και επαναλαμβανόμενο συνήθειο.