Καθόλου τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η κίνηση του Ερντογάν και της παρέας του να ανοίξουν τα τεμένη που είχαν κλείσει λόγω κορωνοϊού στις 29 Μαΐου, σχεδόν δυο εβδομάδες νωρίτερα από το προβλεπόμενο (ήταν να ανοίξουν στις 11 Ιουνίου).
Το ίδιο τυχαίο δεν είναι το σόου που έδωσαν στην Αγία Σοφία, ανήμερα της Άλωσης της Πόλης.
Όλα έχουν το σκοπό τους και γίνονται την κατάλληλη (σύμφωνα με τους εμπνευστές τους) στιγμή.
Ο Ερντογάν και η Κυβέρνησή του οδεύουν προς κλιμάκωση της αναταραχής που επιδιώκουν, παίζοντας τα τρία χαρτιά που έχουν – ή νομίζουν πως έχουν – στα χέρια τους:
- θρησκεία,
- μεταναστευτικό/προσφυγικό,
- ενεργειακά/Ανατολική Μεσόγειο.
Οι Τούρκοι έχουν τη φανερή ή κρυφή υποστήριξη τόσο του Τράμπ και των φοβικών Αμερικάνων όσο και του Πούτιν και των πονηρών Ρώσων.
Τους παίζουν όπως θέλουν οι Τούρκοι, οι οποίοι διεθνώς δεν είναι τόσο “στριμωγμένοι” όπως θέλουν να μας τους παρουσιάζουν τα ελληνικά mainstream μέσα ενημέρωσης. Και αυτό από μόνο του κάνει τα πράγματα για τη χώρα μας δύσκολα και επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά πως θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι οι φίλοι μας (ακόμη και μέσα στην Αμερική ή στη Ρωσία) είναι ελάχιστοι κι ότι στο τέλος θα βρεθούμε μόνοι.
Όλα τα “χαρτιά” που αναφέρουμε παραπάνω παίζονται ήδη και ο στόχος – στο μέρος που αφορά την Ελλάδα – είναι εμφανέστατος: ο περιορισμός της κυριαρχίας της χώρας μας σε μια περιοχή που ξεκινά από τη Θράκη, συνεχίζει στο Αιγαίο και καταλήγει στο Καστελόριζο, την Ανατολική Μεσόγειο και το Λιβυκό Πέλαγος.
Η Άγκυρα – παρά τα μεγάλα οικονομικά προβλήματά της (που εν μέρει θα λυθούν από συγκεκριμένες χώρες του Κόλπου με τις οποίες έχει ισχυρούς δεσμούς στο πλαίσιο της Ισλαμικής αλληλεγγύης) – έχει εισέλθει σε περίεργα μονοπάτια και
– με συνεχείς λεκτικές ή πραγματικές αμφισβητήσεις του διεθνούς δικαίου,
– με διπλωματικές κινήσεις που έχουν πολύ συγκεκριμένη στόχευση,
– με σειρά παράλληλων ενεργειών (όπως οι notam που κατά καιρούς εκδίδει ή η αποστολή ενόπλων στη Λιβύη) και
– με πολλές άλλες ενέργειες σε διάφορα πεδία και επίπεδα (όπως π.χ. με στήριξη ισλαμιστών ή με χρηματοδότηση μέχρι και μεγάλων αθλητικών γεγονότων της Ευρώπης)
προσπαθεί να συσπειρώσει τους φανατικούς μέσα στην Τουρκία και να δημιουργήσει νέους, να κερδίσει υποστηρικτές στο εξωτερικό και στη συνέχεια να γίνει μια περιφερειακή δύναμη. Που θα λειτουργεί ως περιφερειακός νταβατζής και ταραξίας, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν και για τίποτε…