Μια λατρεμένη συνήθεια, τα θερινά τα σινεμά, επιστρέφουν. Από 1η Ιουνίου.
Πλέον δεν έχουν μείνει πολλά, άντε να ΄ναι καμιά 150αριά σε όλη τη χώρα. Κάποτε ήταν αμέτρητα. Αν πάμε πολύ πίσω, θα βρεθούμε στην εποχή που σχεδόν σε κάθε χωριό της ελληνικής περιφέρειας κάθε καλοκαίρι στήνονταν κι από ένα πανί επάνω στο οποίο προβάλλονταν ταινίες με πρωταγωνιστές τη Βουγιουκλάκη ή τον Ξανθόπουλο. Στην εποχή που οι μπομπίνες έφταναν μέσα σε ένα ασημί καραβάν Opel, που εκτελούσε και χρέη “ρεκλάμας”.
Φέτος τα θερινά τα σινεμά ανοίγουν με συγκεκριμένους κανόνες: με μειωμένο αριθμό θεατών, με αποστάσεις μεταξύ των καθισμάτων που θα απομείνουν, με μειωμένο τον ΦΠΑ στα εισιτήρια (από το 24% στο 13% – αν και οι υπεύθυνοι από πάντα ήθελαν 6%), με τα κυλικεία να ανοίγουν αλλά χωρίς τα καθιερωμένα διαλείμματα.
Με νέες κινηματογραφικές παραγωγές αλλά και με προβολές κλασσικών ταινιών που αν δεν τις έχεις δει στο σινεμά δεν έχεις δει τίποτε!
Μια λατρεμένη συνήθεια επιστρέφει. Ας ελπίσουμε πως το εγχείρημα της επιστροφής θα πάει καλά και πως ο κορωνοϊός δεν θα μετατραπεί σε τίτλους τέλους για τα θερινά σινεμά.
στη φωτογραφία της ανάρτησης το θερινό σινεμά που λειτούργησε τη δεκαετία του 1990 από το Δήμο Πλατέος, στο Πλατύ. Στον ίδιο χώρο που λειτουργούσε κάποτε ένα από τα δυο σινεμά του χωριού.