εν αναμονή παρουσίασης σχεδίου μέχρι τις 6 Μαΐου
Με το γνωστό πλέον συμπέρασμα ότι “φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη” κατέληξε η τηλεδιάσκεψη του Συμβουλίου Κορυφής της ΕΕ. Και χωρίς κάποια απτή και άμεση “απάντηση” στο πρόβλημα που δημιούργησε στις οικονομίες ο κορωνοϊός και το lockdown.
Το πρόβλημα δεν είναι ποιος αντιπροσωπεύει το θεριό και ποιος τον Γιάννη.
Το πρόβλημα είναι πως για πολλοστή φορά φάνηκαν οι διαφορές, αφού οι πιο εύρωστες οικονομικά χώρες φοβούνται ότι αυτές με χρόνια προβλήματα στην οικονομία τους θα φορτώσουν όλα τα χρέη στον κορωνοϊό ενώ οι πιο φτωχές φοβούνται ότι οι πλούσιες θα κάνουν πάρτι στην πλάτη τους με την ευκαιρία του κορωνοϊού, αξιώνοντας μνημόνια.
Αυτό είναι το πρώτο πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε ως ΕΕ. Το δεύτερο είναι πως αν δε βρεθεί λύση – δηλαδή ένα μίγμα δανείων (χωρίς προϋποθέσεις) και επιδοτήσεων/χορηγήσεων (με αυστηρές προϋποθέσεις), χωρίς μνημόνια – όλες οι χώρες θα έχουν να αντιμετωπίσουν εθνικισμούς, ευρωσκεπτικισμό και γιατί όχι ακόμη και κινήματα υπέρ των αποχωρήσεων από την ΕΕ.
Όπως φαίνεται, βαδίζουμε με μύρια-όσα προβλήματα προς τη δημιουργία ενός ταμείου ανάκαμψης (recovery fund) που θα συνδυάζει διάφορα πράγματα. Προς τη δημιουργία ενός νέου εργαλείου που θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που έρχονται. Και στο σημείο αυτό έρχεται ένα άλλο πρόβλημα στο οποίο θα πρέπει να συμφωνήσουν όλοι: θα πρέπει να στηθεί ένα ευέλικτο και πολύ εύρωστο ταμείο.
Αποφάσεις θα ληφθούν μέχρι τις 6 Μαΐου, όταν η Επιτροπή θα παρουσιάσει το σχέδιό της στο Συμβούλιο Κορυφής για αυτό το ταμείο ανάκαμψης (recovery fund).
Όσον αφορά το πόσο μεγάλη θα είναι η ύφεση, άλλοι λένε 10%, άλλοι 4%, άλλοι 15%.
Όμως, όποιο κι αν θα είναι το μέγεθός της – μακάρι να βγει πραγματικό το “καλό σενάριο”, θα πρόκειται για ύφεση που θα χτυπήσει άτομα, οικογένειες, κοινωνίες, εργασία, οικονομίες. Και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί στον κατάλληλο χρόνο (το συντομότερο = το καλύτερο) και με τον κατάλληλο τρόπο (με πολλά λεφτά δηλαδή…).