Για να τελειώνουμε μια και καλή, και από εδώ μέσα, θα σας πω την άποψή μου χωρίς περιστροφές σχετικά με την απόφαση του Eurogroup, που πολλοί (πολιτικοί και άλλοι, λάτρεις της σημερινής σαθρής ΕΕ) διαφημίζουν σαν κάτι καλό και θετικό για όλους μας:
– η συγκεκριμένη απόφαση ουδεμία σχέση με “αλληλεγγύη” έχει. End of discussion όσον αφορά αυτό το κομμάτι της κουβέντας. Είναι πολιτική απόφαση – συμβιβασμός, καθ’ υπόδειξη τεχνοκρατών που έχουν συγκεκριμένη οπτική για τέτοια θέμα και οι οποίοι το μόνο που κοιτάνε είναι οι αριθμοί. Δυστυχώς όμως οι αριθμοί αυτοί μας οδηγούν κατευθείαν σε περαιτέρω ύφεση, σε φτώχεια, σε ανεργία και σε αύξηση του δημόσιου χρέους.
– βασικό ελάττωμα της απόφασης αυτής είναι το γεγονός ότι τα χρήματα που στην πραγματικότητα θα δοθούν στις χώρες υπολείπονται κατά τουλάχιστον 1 τρισεκατομμύριο ευρώ από αυτά που σοβαροί οικονομολόγοι έχουν υπολογίσει πως χρειάζονται για να έρθουν οι οικονομίες την προ κορωνοϊού κατάσταση – αφήνουμε εκτός τα ζητήματα που αφορούν την εργασία ως δικαίωμα και μιλάμε μόνο για χρήμα.
– για να δουλέψει το όλο σύστημα που προτείνει το eurogroup στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα κράτη-μέλη θα πρέπει να καταθέσουν ως εγγυήσεις συνολικά 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Σε στιγμές που χρειάζονται ακόμη και το τελευταίο ευρώ για να αγοράσουν υγειονομικό υλικό (σε διάφορες χώρες έχουν ανοίξει μέχρι και λογαριασμοί ενίσχυσης των Δημόσιων Συστημάτων Υγείας), το eurogroup προτείνει λύσεις που απαιτούν εγγυήσεις 50 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Το σχέδιο του eurogroup έχει 3 βασικούς χρηματοδοτικούς άξονες (κατά σειρά, σύμφωνα με το ποσό):
1. πρόγραμμα της Κομισιόν, που θα στοχεύει στην ανάσχεση της ανεργίας (για το οποίο χρειάζονται 25 δις εγγυήσεις από τα κράτη). Το ύψος του προγράμματος αυτού είναι 100 δισ ευρώ.
2. δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, που θα στοχεύουν στην ανάνηψη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (για το οποίο χρειάζονται 25 δις εγγυήσεις από τα κράτη). Το ύψος του προγράμματος αυτού είναι 200 δισ ευρώ.
3. δάνεια από τον ESM (Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας) για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης. Το ύψος τους συνολικά θα είναι 240 δισεκατομμύρια ευρώ και θα μπορούν να ανέρχονται μέχρι το 2% του ΑΕΠ κάθε χώρας. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τα ονόμασε “precautionary credit lines”.
Σε απλά ελληνικά:
αν κάνουμε τη σούμα, θα τα βγάλουμε 540 δισ ευρώ. Όμως (αν ακούσουμε άλλους οικονομολόγους που εδώ και βδομάδες λένε πως η Ευρώπη χρειάζεται 1,5 τρισεκατομμύριο) τα 540 δισ ευρώ δεν φτάνουν ούτε για πλάκα για να αντιμετωπιστούν όλα τα προβλήματα που έφεραν ή θα φέρουν στις οικονομίες τα μέτρα που έχουν ληφθεί (ή θα ληφθούν) για να αντιμετωπιστεί ο κορωνοϊός και η COVID-19.
Λείπουν πολλά χρήματα, 1 τρις ακόμη!
Τα οποία χρήματα η Ευρώπη, αν θέλει να μείνει ενωμένη και κυρίως κοινωνικά ήρεμη, έχει δυο εναλλακτικές για να τα βρει:
Α. να αλλάξει μυαλά, να αγνοήσει την εισήγηση του eurogroup και να προχωρήσει σε άνοιγμα της κάνουλας χωρίς το παραμικρό προαπαιτούμενο ή εγγύηση (και πάντα με διαχείριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο).
Β. να τα πάρει από τον κόσμο, από τους λαούς. Με νέα Μνημόνια και δάνεια που θα τα πληρώσουν τα κράτη (ακόμη και αυτά τα 240 δις του ESM που προτείνει το eurogroup θα επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος).
Οπότε εμείς, οι απλοί πολίτες της ΕΕ, ας αφήσουμε κατά μέρος τους πανηγυρισμούς για την “καλή” Ευρωπαϊκή Ένωση που τόσο καλά τα έκαμε όλα και ας μάθουμε να βλέπουμε και πίσω από τις λέξεις, ενθυμούμενοι την πολύ πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας.
Κατάληξη:
αν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (μέλη του οποίου είναι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των χωρών της ΕΕ, ο Πρόεδρός του και ο Πρόεδρος της Κομισιόν) υιοθετήσει χωρίς καμιά αλλαγή όσα το eurogroup προτείνει, τότε θα μιλάμε για πλήρη αποτυχία της ΕΕ να προστατεύσει τα κράτη-μέλη από την οικονομική καταστροφή (μετατρέποντας τα περισσότερα από αυτά σε καταχρεωμένες οντότητες χωρίς πολλά περιθώρια αντίδρασης) και για ταυτόχρονη αποτυχία να προστατεύσει τους πολίτες της ως μονάδες από τη φτώχεια, την ανεργία και την απώλεια καταστάσεων όπως η κοινωνική σταθερότητα.
Θα μιλάμε για την πλήρη υποταγή στις ανάγκες των αριθμών και όχι των ανθρώπων.
Δηλαδή, καληνύχτα…!