Ήταν θέμα χρόνου το πότε ο Ερντογάν – μέτρ του καιροσκοπισμού – θα στρέφονταν προς το ΝΑΤΟ και τους … “συμμάχους” ημών για βοήθεια στο θέμα της Συρίας. Εργαλειοποιώντας τους πρόσφυγες της Συρίας και βαφτίζοντας “πρόσφυγες” άλλους, από άλλες χώρες.
Οι Τούρκοι, αυτοί που μπούκαραν στη Συρία και με την επέμβασή τους επέτειναν στο ήδη βεβαρυμένο πρόβλημα, ζητάνε τώρα από το ΝΑΤΟ βοήθεια, επειδή οι Ρώσοι στηρίζουν τον Αλ Ασάντ και τις ενέργειές του κατά των τουρκικών δυνάμεων κατοχής στη βόρεια Συρία, προκαλώντας απώλειες στον Ερντογάν.
Και οι “σύμμαχοί” μας στο ΝΑΤΟ, βλέποντας μια “ευκαιρία” να ανοίγεται (και προσπαθώντας να κόψουν τον ομφάλιο λώρο μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας, που δεν πρόκειται να κοπεί ποτέ!), στηρίζουν τις τουρκικές θέσεις.
Αυτή είναι η κατάσταση εν ολίγοις. Αν προσθέσουμε και την πραγματοποίηση της “υπόσχεσης” του Ερντογάν για άνοιγμα της κάνουλας και πλημμύρισμα της Ευρώπης – δηλαδή της Ελλάδας (αφού εμείς θα την πληρώσουμε τη νύφη) – με παράνομους μετανάστες, τότε το πράγμα “δένει” και γίνεται ακόμη χειρότερο. Είναι άλλωστε σαφές πως ο Τούρκος πρόεδρος έχει προβλήματα στη Συρία, και πρέπει να βρει τρόπο να τα λύσει.
Και καλύτερο τρόπο από την πίεση προς την Ευρώπη δεν έχει…
Οι Γερμανοί στους οποίους “βασιζόμαστε” κάνουν την παλαβή για τα καραβάνια των ανθρώπων που εμφανώς πλέον ο Ερντογάν εργαλειοποιεί για να πιέσει τον λεγόμενο “διεθνή παράγοντα”. Οι Αμερικάνοι δεν υπάρχει περίπτωση να εγκαταλείψουν τους Τούρκους στα χέρια των Ρώσων (άρα θα τους στηρίξουν επίσης), οι Ρώσοι δεν θα αφήσουν τα πελατάκια τους στα χέρια της Δύσης (μπορεί Τουρκία και Ρωσία να έχουν αντίθετα συμφέροντα στη Συρία και στη Λιβύη, όμως είναι πολλά τα λεφτά π.χ. για μια ακόμη παρτίδα S-400…), η πολιτισμένη Δύση θα τα δώσει όλα ώστε να κρατήσει μακριά από τα πόδια της τους κακομοίρηδες που στοιβάζονται στην Τουρκία (ή στη χειρότερη, να τους κρατήσει στοιβαγμένους στην Ελλάδα).
Και εμείς πάλι στη μέση! Έρμαια. Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα… όπως έλεγε και ο ποιητής.
Ξεχνώντα το βασικό: πως είμαστε ΜΟΝΟΙ, αντιμέτωποι με μια σειρά από θέματα.