Πριν από λίγο καιρό είχαμε το “Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη”.
Τώρα έχουμε το “Το είπαμε, το κάναμε”.
Από επικοινωνιακά τρικ πάνε καλά τα δυο κόμματα και οι επιτελείς τους. Από ουσία όμως, τίποτε!!
Γιατί:
– οι πολίτες εξακολουθούν να έχουν υπηρεσίες χαμηλής ποιότητας στην Υγεία και να κλείνουν ραντεβού το 2020 και να τους δίνουν ημερομηνία εξέτασης σε δημόσιο νοσοκομείο για το 2023 (και στο τέλος να συζητάμε όλοι σαν να μη συμβαίνει τίποτε ότι “αν δεν έχεις λεφτά, δεν έχεις ελπίδα να γιατρευτείς”),
– οι πολίτες εξακολουθούν να στέλνουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια και εσχάτως να βλέπουν πτυχία που αποκτώνται με χιλιάδες ευρώ δίδακτρα (των κολεγίων ντε!) να εξισώνονται από το παράθυρο με αυτά των δημόσιων πανεπιστημίων (που θέλουν ξήλωμα και επανασύσταση απ’ την αρχή γιατί τελικά δεν έφταιγε το άσυλο για το σημερινό τους χάλι),
– οι πολίτες δεν έχουν σταματήσει να ταλαιπωρούνται από τα φυτευτά μνημόνια και όσα αυτά έφεραν στην καθημερινότητά τους, να αμείβονται με χαμηλούς μισθούς ή με χαμηλές τιμές προϊόντων που παράγουν (που ίσα φτάνουν για να πληρώνουν φόρους κι άντε για να βγει το 25νθήμερο κι όχι όλος ο μήνας),
– οι πολίτες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα με την εγκληματικότητα, να βιώνουν την ανασφάλεια και να παρακολουθούν την ατιμωρησία που επικρατεί (αφού το “χαλαρό” κλίμα ήρθε να αντικαταστήσει το πολυδιαφημισμένο “καθάρισμα” των Εξαρχείων – λες και ο καημός του Ημαθιώτη, για παράδειγμα, είναι τα Εξάρχεια και όχι τα τσακάλια που μπουκάρουν στα σπίτια των χωριών της περιοχής του),
– οι πολίτες βλέπουν καθημερινά την ποιότητα της ζωής τους να χάνει έδαφος, να είναι χειρότερη από παλιά επειδή κάποια πράγματα πρέπει να βγουν σκάρτα για να δοθούν σε ιδιώτες,
– οι πολίτες βιώνουν καθημερινά την ακρίβεια και τις αυξητικές τάσεις σε τιμές αγαθών που έχουν πάψει να είναι είδη πολυτελείας αλλά είναι πλέον είδη καθημερινής και ευρείας κατανάλωσης.
Αυτά είναι μόνο λίγα από όσα θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει αν ήθελε να δείξει πως ούτε το δίκαιο έγινε πράξη αλλά ούτε όσα είπαν τα έχουν κάνει.
Αν βάλουμε μέσα το μεταναστευτικό-προσφυγικό, τη μανία των κομμάτων να διορίζουν ώστε να ενισχύσουν τους κομματικούς τους στρατούς, τα προβλήματα με την αργή απονομή της δικαιοσύνης, την ταλαιπωρία για να πάρει κάποιος μια σύνταξη, τους χιλιάδες που έφυγαν στο εξωτερικό (σε παραγωγική για τον τόπο ηλικία), τον τραπεζικό κλάδο που σώθηκε με λεφτά του κόσμου αλλά που τώρα “πνίγει” ιδιώτες και επιχειρήσεις, τα επαναλαμβανόμενα περιστατικά βίας μέσα στα σχολεία, τότε μαζεύονται ακόμη περισσότερα.
Μέχρι να κάνουν πράξη το δίκαιο και μέχρι όσα είπαν να τα κάνουν, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε.
Οι πολιτικοί μας θα πρέπει να αφήσουν κατά μέρος τα διαφημιστικά σλόγκαν και την επικοινωνιακή πολιτική και να αρχίσουν να ασκούν πραγματική πολιτική, βλέποντας κατάματα την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι πολίτες.
Αν συνεχίσουν δε να κινούνται στο τέμπο που τους καθορίζουν οι επικοινωνιολόγοι τους, τότε πολύ απλά θα είναι Ή ικανοί που είναι όμως ψεύτες και εθελοτυφλούν ‘Η ανίκανοι που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα ουσιώδη προβλήματα. Και τότε θα πρέπει να επιλέξουν οι ίδιοι ποιο απ’ τα δύο θα θέλουν να είναι…