Δεν είχαμε να περιμένουμε και πολλά από την επίσκεψη του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και ειδικότερα από τη συνάντησή του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ.
Όσοι ανέβαζαν τον πήχη στο διάστημα πριν από την επίσκεψη έκαναν τεράστιο λάθος, ειδικά σε τέτοιες στιγμές που τα πράγματα στη διεθνή σκηνή δεν είναι και τόσο ήρεμα. Το ίδιο λάθος κάνουν και όσοι κατηγορούν τον Μητσοτάκη και λένε πως “δεν πήρε κάτι το ουσιαστικό” από τον Τράμπ κι ότι τελικά η επίσκεψη ήταν φιάσκο.
Αμφότεροι ξεχνούν δυο βασικά πράγματα, που έχουν ένα κοινό στοιχείο. Τον χρόνο!
1. Η χρονική συγκυρία το ‘φερε και ο (κατά δήλωσή του, φίλος του Ερντογάν) πρόεδρος των ΗΠΑ έχει άλλα στο νου του. Πιο σημαντικά από τα ελληνικά θέματα. Έχει το θέμα με το Ιράν – που δεν πρέπει να φτάσει στα άκρα, παρά τις δηλώσεις που κάνει. Επίσης έχει και ένα δεύτερο σημαντικό για αυτόν θέμα, την διαδικασία αποπομπής του που έχουν κινήσει οι Δημοκρατικοί.
2. Σε διεθνείς – διακρατικές σχέσεις συνήθως τα αρνητικά ή θετικά αποτελέσματα επισκέψεων, όπως αυτή του Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, παράγονται μετά από καιρό (από εβδομάδες μέχρι μήνες ή και χρόνια). Και συνήθως είμαστε βιαστικοί και περιμένουμε αποτελέσματα την ίδια στιγμή. Ότι έλεγαν οι νεοδημοκράτες για την επίσκεψη Τσίπρα το 2017, τα λένε το 2020 οι συριζαίοι για την επίσκεψη Μητσοτάκη. Αέναος και αχρείαστος κύκλος δηλαδή, και μάλιστα σε μια δύσκολη φάση για τη χώρα.
Όλα είναι θέμα timing (που λένε και οι μορφωμένοι).
Αν το timing είναι σωστό, τότε μέχρι και τζόκερ μετά από 8 συνεχόμενα τζακ-ποτ σου κάθεται, κι ας καταθέσεις το δελτίο στις 9:29 το βράδυ. Αν πας στις 9:31 το δελτίο μετράει για την επόμενη κλήρωση, άρα είναι άχρηστο…
Ας αφήσουν λοιπόν την “υψηλή” πολιτική οι πολιτικοί που βιάζονται να πουν ότι είχε ή δεν είχε επιτυχία η επίσκεψη Μητσοτάκη στο Λευκό Οίκο. Ας αφήσουμε αυτοί και εμείς να περάσει λίγο ο χρόνος και στη συνέχεια ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
Ο Τράμπ δεν θα πετούσε επάνω στο τραπέζι τα κλειδιά από δέκα F-35 για να τα πάρει ο δικός μας και να φύγει…
Ούτε θα έβγαζε έναν φιλιππικό κατά της Τουρκίας…
Αυτά δεν γίνονται, όσο κι αν τα θέλουμε.
Μέχρι τότε ίσως τα μόνα πράγματα για τα οποία θα πρέπει να… “ενδιαφερθούμε” πρέπει να είναι
- η γνώμη των γνωστών εκπομπών της τηλεόρασης για τις στυλιστικές επιλογές της συζύγου του Τράμπ και
- τι λέει το φένγκ-σούι για το ρόλο που βαρούσε το αεροπλανάκι που κοσμούσε το τραπεζάκι!