Κάθε μέρα που περνάει δυσκολεύει η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και στη βόρεια Αφρική.
Το σκηνικό είναι περίπλοκο και πλέον σε αυτό έχουν μπει τις τελευταίες ημέρες και ώρες και νέες παράμετροι:
- η επίθεση των Αμερικανών κατά του Ιρανού υποστράτηγου Σουλεϊμανί, με αποτέλεσμα τον θάνατό του
- η απόφαση (αργά το απόγευμα της Κυριακής 5/1) των Ιρανών να αποχωρήσουν από τη συμφωνία για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων (που είχε επιτευχθεί το 2015),
- η ανακοίνωση του Ερντογάν, σε συνέντευξή του (νωρίς το βράδυ της Κυριακής 5/1) ότι ξεκινά την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη και η κλιμάκωση των συγκρούσεων εκεί (σε μια προσπάθεια των εμπλεκόμενων να αποκτήσουν πλεονεκτικές θέσεις προτού φτάσουν οι Τούρκοι),
- η απόφαση του Ιρακινού Κοινοβουλίου σχετικά με την αποχώρηση όλων των ξένων δυνάμεων από τη χώρα (πως θα γίνει αυτό είναι ένα θέμα, σε μια χώρα που αλωνίζουν – όπως στη Συρία και στη Λιβύη – μισθοφόροι και τακτικοί στρατοί τρίτων)
- οι 52 στόχοι του Τράμπ μέσα στο Ιράν, που όπως είπε θα πληγούν εάν υπάρξει επίθεση κατά αμερικανικών στόχων
- η άρνηση των Τούρκων να επιτρέψουν σε αμερικανικά αεροπλάνα που κινούνταν από την Ευρώπη προς τη Μέση Ανατολή να εισέλθουν στον τουρκικό εναέριο χώρο (επειδή θα εισέρχονταν από την περιοχή των Δωδεκανήσων, που οι Τούρκοι τη θεωρούν αποστρατικοποιημένη περιοχή).
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν το σκηνικό των τελευταίων ωρών, ένα σκηνικό που είναι επικίνδυνο και ασταθές όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια…