Επιχαίρουν στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο ή στις εφημερίδες κάποιες κυρίες και δεσποινίδες για την υποψηφιότητα μιας άλλης γυναίκας για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Επειδή είναι μια ακόμη θέση που μέχρι τώρα κατείχαν μόνο άνδρες και που θα την έχει και μια γυναίκα. Αναμφισβήτητα είναι ένα θετικότατο βήμα αυτό.
Αλλού όμως είναι το θέμα, γιατί αν καθίσουν και εξετάσουν τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, θα σιωπούσαν ή θα ασχολούνταν με οτιδήποτε άλλο εκτός από το φύλο της υποψήφιας – γιατί το φύλο πρέπει να πάψει να είναι το “διαβατήριο” ή μια “κλειστή πόρτα” για μια δημόσια θέση.
Για παράδειγμα (και σε τοπικό επίπεδο, μην τρέχουμε μακριά…) στις τελευταίες εκλογές ΟΛΑ τα ψηφοδέλτια είχαν τουλάχιστον 40% γυναίκες. ΟΛΑ τα ψηφοδέλτια. Επίσης, το 50% του εκλογικού σώματος ήταν γυναίκες.
Και η κατάληξη, στις 26 Μαΐου, όταν επιλέγαμε συμβούλους;; Από τους 33 που εκλέγονται στο Δημοτικό Συμβούλιο, μόλις οι 3 είναι γυναίκες…
Μια αντίστοιχη κατάσταση είδαμε και στα τοπικά συμβούλια.
(για να μπαίνουν κάποια πράγματα στη θέση τους, γιατί αυτές τις πρώτες ημέρες θα ακούσουμε και θα δούμε πολλά που θα σχετίζονται με το φύλο και όχι με τις ικανότητες, την κατάρτιση, τις σπουδές ή τη γενικότερη πορεία της υποψήφιας Προέδρου της Δημοκρατίας)