Η ώρα που οι “παίκτες” λαμβάνουν τη θέση τους στη σκακιέρα έχει έρθει.
Μέσα στις επόμενες ημέρες θα κριθούν πολλά, όχι μόνο για την ίδια τη Λιβύη αλλά και για την ανατολική Μεσόγειο γενικότερα. Πράγμα που σημαίνει πως η Ελλάδα επηρεάζεται άμεσα και για τα επόμενα πολλά χρόνια (ειδικά μετά και την είδηση που βγήκε ότι θα υπάρξει αποδοχή τουρκικής στρατιωτικής βοήθειας από την κυβέρνηση της δυτικής Λιβύης).
Για να έχουμε μια ιδέα τι ακριβώς θα διαβάζουμε και θα βλέπουμε το επόμενο διάστημα:
- στο λιβυκό σύστημα τα βασικά στρατόπεδα είναι δυο: του Αλ Σαράζ (που είναι κάργα τουρκόφιλος, στα δυτικά) και του Χαφτάρ (που είναι το ακριβώς αντίθετο, στα ανατολικά).
- στο διεθνές σύστημα – και ειδικότερα στον μουσουλμανικό κόσμο – τα βασικά στρατόπεδα είναι επίσης δυο, το σουνιτικό και το σιιτικό: Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Αραβικά Εμιράτα,Τουρκία, Κατάρ διαγκωνίζονται για το ποιος θα έχει τον έλεγχο. Και στη συνέχεια παρακολουθούν από πολύ κοντά οι χώρες με άμεσο συμφέρον λόγω γεωγραφίας: Αλγερία, Τυνησία, Ελλάδα, Κύπρος, Μάλτα, Ισραήλ, Λίβανος. Και στο βάθος (χωρίς αυτό να σημαίνει απόσταση από τις εξελίξεις, το αντίθετο) έχουμε ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία.
Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες αλλά και απρόβλεπτες στο μεγαλύτερο μέρος τους, αφού οι “παίκτες” είναι πολλοί, τα συμφέροντά τους κάποιες φορές αλληλοσυγκρουόμενα και κάποιες κοινά, τα γεωπολιτικά συμφέροντα τεράστια, τα πετρέλαια και το αέριο αποτιμώνται σε δισεκατομμύρια βαρέλια και κυβικά και σε τελική ανάλυση – για να το πούμε σε απλά ελληνικά – “είναι πολλά τα λεφτά”…