Χωρίς κάποιο αποτέλεσμα που να προδικάζει πως κάτι θα αλλάξει στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Αλεξάνδρειας έγινε το απόγευμα της Δευτέρας η συνάντηση που επί της ουσίας της αποσκοπούσε στο να τεθούν οι βάσεις για να ανασυσταθεί η Α.Ε. Αλεξάνδρειας.
Τα πράγματα δεν ήταν τελικά όπως ακούγονταν ή συζητούνταν τις προηγούμενες ημέρες από ορισμένους της ποδοσφαιρικής πιάτσας, υπήρξαν ορισμένες “ηχηρές” απουσίες και ακόμη πιο πολλές αυξημένης έντασης διαφωνίες σχετικά με το εγχείρημα, με τον τρόπο που θα γίνει, με τους στόχους που θα πρέπει να τεθούν κλπ. Υπήρχαν δηλαδή βασικές διαφορές σε δομικής φύσης ζητήματα.
Φυσικά όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που υπάρχει και πίεση χρόνου, αν τελικά “κατέβει” ομάδα στο πρωτάθλημα της Γ’ κατηγορίας της ΕΠΣΗ.
Συμπερασματικά, όπως μου είπε και ένας φίλος της Περισκόπησης που ήταν παρών και λάτρης του ερασιτεχνικού – τοπικού ποδοσφαίρου, ήταν μια συνάντηση με ένταση, πάθος αλλά κυρίως πολλά ερωτηματικά προς όλες τις κατευθύνσεις (και φυσικά ερωτηματικό για την επιλογή του χρόνου πραγματοποίησης της συνάντησης).
Η ιστορία της ΑΕ Αλεξάνδρειας πονάει πολύ μου είπε, ειδικά αυτή η παλινωδία και το “κάνουμε-δεν κάνουμε τελικά ομάδα” των τελευταίων ετών, όπως μου υπογράμμισε χαρακτηριστικά.