Θα μπούμε κατευθείαν στο ψητό, χωρίς περιστροφές:
Ο Ερντογάν έχει ξεφύγει τελείως και απειλεί, σχεδιάζει και ώρες-ώρες πράττει. Καταπατώντας συνειδητά και κατά συρροή το Διεθνές Δίκαιο, εκτελώντας τον σχεδιασμό του για τον λεγόμενο Αττίλα 3 (που αυτή τη φορά δεν περιορίζεται στην Κύπρο αλλά επεκτείνεται και στην Ανατολική Μεσόγειο). Εμείς από την πλευρά μας δεν θα πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες ότι κάποιος θα προστρέξει για να μας βοηθήσει σε περίπτωση σοβαρού προβλήματος με την Τουρκία. Δεν πρόκειται να το κάνει κανένας.
Όσον αφορά δε τους Αμερικάνους, αυτοί θα κάνουν τη δουλειά τους, έχοντας στραμμένο το ενδιαφέρον τους προς την περιοχή της Μέσης Ανατολής γενικότερα και της Συρίας ειδικότερα.
Αυτή είναι με δυο κουβέντες η κατάσταση σήμερα.
Οι κατά καιρούς “ξεκάρφωτες” δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων – όπως εκείνη το πρώην υπουργού Άμυνας Αποστολάκη (την εποχή που ήταν ακόμη στρατιωτικός), ότι θα ισοπεδώσουμε όποια βραχονησίδα γίνει στόχος προβοκάτσιας – δεν είναι τυχαία. Δείχνει πως επιτέλους, έστω και σε κάποιο βαθμό, το Ελληνικό κράτος έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως είμαστε μόνοι.
Όσον αφορά δε κάποια γραφόμενα τις τελευταίες ώρες ότι δεν πρέπει να δίνουμε τα πάντα στους Αμερικανούς, όπως γίνεται τα τελευταία 6-7 χρόνια (με αφορμή και την επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο), είναι πια καιρός να αναλογιστούμε ως χώρα τι ακριβώς θέλουμε τελικά!
Σίγουρα θα πρέπει να “πάμε με κάποιον”, αυτό οφείλουμε να το θεωρήσουμε ως δεδομένο. Όπως δεδομένη θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας την πολυεπίπεδη ανυπαρξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης (που είναι κυριολεκτικά εξαφανισμένη και στο πρόβλημα με τις μεταναστευτικές ροές που αντιμετωπίζει η Ελλάδα).
Η περιοχή μας είναι τη στιγμή αυτή η δεύτερη πιο… ενδιαφέρουσα περιοχή στον κόσμο όσον αφορά τα γεωστρατηγικά – οικονομικά δεδομένα. Η θέση μας όμως δεν μας επιτρέπει και πολλά. Κυρίως λόγω της οικονομικής μας κατάστασης.
Δεν θα πρέπει να πανηγυρίζουμε για τη δήλωση του Αμερικανού ΥΠΕΞ ότι “Υπάρχουν κάποια όρια και δεν μπορούμε να αφήσουμε την Τουρκία να κάνει παράνομες γεωτρήσεις. Δεν μπορεί να επιτραπεί αυτό”. Δεν ξέρουμε τι έχουν στο μυαλό τους οι Αμερικάνοι και ποια τα σχέδιά τους.
Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και έχοντας κατά νου τα ιστορικά δεδομένα, το “…δεν θα αφήσουμε την Τουρκία…” δε σημαίνει απολύτως τίποτε και κυρίως δε σημαίνει ότι οι Αμερικάνοι θα στείλουν τον 6ο στόλο να συνετίσει τους γείτονες. Η Ιστορία μας διδάσκει ότι θα μείνουν σε παραινέσεις, παρεμβάσεις διπλωματικού τύπου, στη χειρότερη για τους Τούρκους περίπτωση θα μείνουν σε σοβαρές οικονομικές πιέσεις.
Συμπέρασμα: πρέπει να κινηθούμε μόνοι μας – έξυπνα και ευέλικτα, μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο που θα διασφαλίζει τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ασκώντας πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που ταυτόχρονα θα έχει συγκεκριμένο βασικό κορμό και προσανατολισμό τον οποίο οφείλουν να τον ακολουθούν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις. Κυρίως χτίζοντας οικονομικές συμμαχίες…