Τελικά αυτοί οι γείτονές μας είναι… ωραίοι! Τους έχουμε παρεξηγήσει τελικά τους εισβολείς στην Κύπρο, αυτούς που κατέχουν το μισό νησί, αυτούς που έχουν χιλιάδες στρατιώτες στο νησί, αυτούς που το μόνο που κάνουν είναι να λειτουργούν με τη λογική του ταραξία και του νταβατζή σχεδόν σε κάθε πλευρά των συνόρων τους.
Έχουν λέει αποδυθεί σε έναν αγώνα να πείσουν τη διεθνή κοινότητα ότι έχουν δίκιο, ότι η νόμιμη κυβέρνηση του νησιού δεν θέλει λύση, ότι δεν υπολογίζει τους Τουρκοκυπρίους, ότι εκμεταλλεύεται πόρους που ανήκουν στους τελευταίους. Τους πειράζει που η Κυπριακή Δημοκρατία έχει προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ πριν να λυθεί το κυπριακό (ένα πρόβλημα που στο 101% οφείλεται στην κατοχή).
Φυσικά, με περισσό … τουπέ, ζητά τα ρέστα η Τουρκία. Και εξακολουθεί να αμφισβητεί το Διεθνές Δίκαιο, τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS – United Nations Convention on the Law of the Sea) και οποιαδήποτε διακρατική συμφωνία οριοθετήσεων ΑΟΖ την περιορίζει σε αυτό ακριβώς που της ανήκει βάσει των παραπάνω.
Να σημειωθεί ότι κατά καιρούς, οι Τούρκοι έχουν κάνει “παρεμβάσεις” και έχουν ερμηνεύσει όπως θέλουν διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες (πέραν των διαφόρων στρατιωτικών επεμβάσεων που έχουν κάνει, πχ στην Κύπρο ή στη Συρία).
Και η απάντηση της Ελλάδας σε αυτές τις ερμηνείες είναι σταθερή εδώ και χρόνια – το παρακάτω από απόσπασμα ελληνικής απάντησης της 30ης Ιουνίου 1997 σε τούρκικο έγγραφο προς τον ΟΗΕ:
“(…) Greece observes, in particular, that the reference of Turkey to art. 36 is misleading (…) The Turkish allegations amount to a direct and unequivocal threat by a non-party to the Convention, addressed to a party thereto, with the obvious purpose of compelling Greece to abstain from exercising legitimate rights deriving from international law. (…)” .