Το μακρινό 1975 οι πέραν του Ατλαντικού φίλοι είχαν προτείνει στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να προχωρήσει σε συνομιλίες που στο τέλος τους θα οδηγούσαν σε συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου με τους γείτονες. Ο Καραμανλής αρνήθηκε.
Λίγα χρόνια αργότερα, περίπου μια 7ετία – 8ετία αργότερα, είχαν κάνει την ίδια πρόταση στο Ανδρέα Παπανδρέου. Ο οποίος επίσης αρνήθηκε.
Τα χρόνια πέρασαν, οι πιέσεις εντάθηκαν ή χαλάρωσαν, ανάλογα με τη φάση που διέρχονταν οι ελληνοαμερικανικές, οι αμερικανο-τουρκικές και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Στο κάδρο μπήκαν αγορές του αιώνα και άλλα εξοπλιστικά, η κρίση του 1987, “γκρίζες ζώνες” του 1996 και Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες, S-300 / S-400 και αεροσκάφη F-35 κλπ κλπ.
Αυτό που δεν άλλαξε είναι ο σχεδιασμός για συνεκμετάλλευση, ο οποίος θα επανέρχεται με κάθε ευκαιρία. Ίσως επειδή στις σοβαρές χώρες η εξωτερική πολιτική είναι μια ιστορία με βάθος δεκαετιών που “βλέπει” άλλες τόσες δεκαετίες πιο μπροστά.
Κι όσο περνάνε οι μήνες, το Καστελόριζο και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη που το συνοδεύει θα γίνεται για μια ακόμη φορά κομβικό σημείο που θα καθορίσει τις εξελίξεις για τη χώρα μας και την Ιστορία της…