Μια ακόμη ιστορία εκλογικής … τρέλας θα σας διηγηθώ σήμερα.
Ας το κάνουμε λίγο “μυθιστορηματικό” – αν και δεν το ‘χω καθόλου με το συγγραφικόν…..
Τόπος: κάπου στο Δήμο Αλεξάνδρειας, σε εκτός κέντρου εκλογική περιφέρεια.
Χρόνος: η πρώτη Κυριακή των δημοτικών (Κυριακή 26 Μαΐου 2019)
Η ψηφοφορία έχει τελειώσει και η καταμέτρηση των σταυρών στα ψηφοδέλτια του τοπικού συμβουλίου μόλις έχει αρχίσει.
Η δικαστική αντιπρόσωπος διαβάζει ένα – ένα, με θρησκευτική ευλάβεια, τα ψηφοδέλτια με τους σημειωμένους σταυρούς επάνω τους:
Αντωνίου Αντώνιος – έναν
Βασιλείου Βασίλειος – έναν
Γεωργίου Γεώργιος – έναν…
…..
και συνεχίζει μέχρι το τέλος του ψηφοδελτίου, με τον γραμματέα (κάποιον πρωτοξάδερφο της που τον είχε μαζί της για να τη βοηθάει) να παραπονιέται ότι τα λέει γρήγορα.
Μετά τα τριάντα πρώτα ψηφοδέλτια που ανάγνωσε ξαφνικά η βελόνα κολλάει στα επόμενα δέκα: Γεωργίου Γεώργιος, Γεωργίου Γεώργιος, Γεωργίου Γεώργιος, Γεωργίου Γεώργιος, Γεωργίου Γεώργιος, …..
Το μοτίβο χαλάει κάπως για τα επόμενα πέντε έξι ψηφοδέλτια: Βασιλείου Βασίλειος – Γεωργίου Γεώργιος, Βασιλείου Βασίλειος – Γεωργίου Γεώργιος, Βασιλείου Βασίλειος – Γεωργίου Γεώργιος, …
Και μετά ξανά τα ίδια.
Αραιά και που ακούγεται και ένα όνομα που κάποιος εκ των αντιπροσώπων ενός συνδυασμού περίμενε εναγωνίως να ακούει με κάποια σχετική συχνότητα: “Ιωάννου Ιωάννα” λέει η δικαστικός.
“Ένα” σκέφτεται. “Ένα στα τόσα…”
Και κρύος ιδρώτας τον λούζει, αφού άλλα περίμενε και άλλα βγαίνουν. Σύμφωνα με όσα υπολόγιζε, η Ιωάννα του θα έπρεπε να έχει το λιγότερο 14 σταυρούς μέχρι τη στιγμή εκείνη.
Είχε βλέπετε διαβεβαιώσεις από αυτούς που “έστησαν” το ψηφοδέλτιο για ένα πράγμα: “δεν θα το αφήσουμε έτσι το κορίτσι, θα το στηρίξουμε! Εσύ απλά πες της να μπει γιατί πρέπει να πιάσουμε την ποσόστωση σε γυναίκες”.
“Κουφάλες” σκέφτηκε και πέρασε από το μυαλό του μια απίστευτη ιδέα: αφού με εκθέσατε εσείς, αφού κάψατε με τα παιχνίδια σας την κοπέλα, ώρα είναι να σας κάψω και εγώ. Στα αυτιά του ηχούσαν ακόμη οι προειδοποιήσεις φίλων που ήξεραν κάτι περισσότερο από αυτόν όσον αφορά εκλογές: “μην μπλέκεις ούτε εσύ ούτε η δικιά σου. Θα σας ρίξουν”.
Η συνέχεια ήταν απλά προδιαγεγραμμένη, σαν την πορεία του ΠΑΟΚ προς το πρωτάθλημα μετά το Φλεβάρη:
κάθε φορά που η δικαστικός άνοιγε ένα ψηφοδέλτιο του συνδυασμού του, του δικού του συνδυασμού, αυτού που ήταν αντιπρόσωπος, ο ίδιος ήταν κάθετος στην άποψη του για την εγκυρότητά του: “άκυρο!” φώναζε ενώπιον των εμβρόντητων μελών της εφορευτικής και των αντιπροσώπων των άλλων συνδυασμών.
Μόλις οι περισσότεροι της εφορευτικής κατάλαβαν τι έπαιζε, πολύ θα ήθελαν και αυτοί να βγάλουν την ίδια ακριβώς κραυγή, να εκφράσουν την ίδια ακριβώς γνώμη: “άκυρο κουφάλες”, για όλα τα ψηφοδέλτια ενός συνδυασμού που η συμπεριφορά των μελών του προς μια νέα κοπέλα συνυποψήφιά τους ήταν το λιγότερο ντροπιαστική.