Συνεχίζεται – δυστυχώς με σταθερό ρυθμό – η αποβιομηχάνιση της περιοχής μας.
- μετά το κλείσιμο της ΚΥΔΕΠ – πριν από πολλά χρόνια, όταν “φωτεινά” νεοφιλελεύθερα μυαλά της δεκαετίας του 1990 έκριναν ότι η κρατική παρέμβαση στα αγροτικά προϊόντα δεν είναι σωστή και ότι οι αγορές θα έβρισκαν την ισορροπία τους (δεν τη βρήκαν ποτέ!),
- μετά την πώληση της ΕΛΒΙΖ σε ιδιώτη (ευτυχώς πάει καλά μαθαίνω η επιχείρηση, στα δύσκολα χρόνια που διανύουμε, παρά τον ανταγωνισμό από το εξωτερικό)
- μετά το δράμα της ΕΒΖ (που είναι μοναδικό φαινόμενο σε παγκόσμιο επίπεδο – και φυσικά κανείς δεν θα δώσει λόγο για ότι έγινε και ορισμένοι θα συνεχίσουν να ζητούν την ψήφο μας για να μας σώσουν…)
ήρθε και η ώρα του εργοστασίου της Vivartia, αυτού που οι πιο πολλοί το γνωρίζουμε ως “το εργοστάσιο της Neslté”.
Η εταιρία που το διαχειρίζεται, η “Δέλτα Τρόφιμα” (που είναι μετεξέλιξη της “Δέλτα Συμμετοχών” που το είχε πάρει από τη Neslté το 2006 μέσα από μια διαδικασία πώλησης στην οποία έγινε και μια κάποιου τύπου “ανταλλαγή” με ένα εργοστάσιο παγωτού στην περιοχή της Αθήνας), αποφάσισε να προχωρήσει στο κλείσιμό του από τις 10 Ιουνίου 2019.
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει έως τώρα γνωστά η απόφαση ελήφθη επειδή το εργοστάσιο εμφανίζει μεγάλες ανάγκες κτιριακού και μηχανολογικού εκσυγχρονισμού (λόγω της παλαιότητάς της και της συνεχούς λειτουργίαςτου) αλλά και σίγουρα λόγω της μειωμένης πλέον διείσδυσης του εβαπορέ γάλακτος στην αγορά, αφού σταδιακά τα τελευταία χρόνια τη θέση του παίρνει το φρέσκο γάλα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι το εβαπορέ μέχρι το 2006 κατείχε το 33% της κατηγορίας λευκού γάλακτος. Η πτώση ήταν ραγδαία και σήμερα το μερίδιο αγοράς του γάλακτος εβαπορέ που παράγονταν στη μονάδα του Πλατέος είναι πολύ μικρό.
Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν αθηναϊκά ΜΜΕ, η παραγωγή του εβαπορέ της συγκεκριμένη εταιρίας θα συνεχιστεί σε εργοστάσιο στην Ευρώπη ενώ για τους 76 εργαζομένους στη μονάδα που θα κλείσει έχει προβλεφθεί πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου, το οποίο περιλαμβάνει τη χορήγηση πρόσθετης, κατά 70%, αποζημίωσης από αυτή που προβλέπει ο νόμος.
Το θέμα όμως δεν είναι μόνο αυτό, μια αποζημίωση ή ένα “ικανοποιητικό” πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου. Το θέμα είναι πως ξαφνικά θα βρεθούν χωρίς εργασία άνθρωποι που έχουν μια Χ ηλικία και είναι δύσκολο να απορροφηθούν στην αγορά εργασίας, θα βρεθούν άνθρωποι που έχουν συγκεκριμένη εξειδίκευση (και δεν υπάρχουν παρόμοιες μονάδες παραγωγής στην περιοχή για να τους απορροφήσουν), θα βρεθούν νέοι – έχω και εγώ γνωστούς που μόλις έστησαν τις οικογένειές τους – που μπήκαν στην αγορά εργασίας πριν από λίγα χρόνια και τώρα πρέπει ξανά να ξεκινήσουν από το μηδέν.
Πάντα πίσω από ένα κλείσιμο μιας παραγωγικής μονάδας δεν υπάρχουν μόνο τα οικονομικά στοιχεία. Υπάρχουν και τα κοινωνικά, που είναι σημαντικότερα, σπουδαιότερα.