Μπορεί το ενδιαφέρον σταδιακά να προσανατολίζεται στις εξελίξεις στα τοπικά θέματα (εκλογές, ομιλίες, συγκεντρώσεις κλπ), όμως το πραγματικό ενδιαφέρον πρέπει να στραφεί και σε δυο θέματα που αλλάζουν πολλά πράγματα σε διεθνές επίπεδο. Θα τις δούμε εν συντομία και με απλές κουβέντες, κατανοητές.
Το πρώτο θέμα έχει να κάνει με τις εξελίξεις στο brexit. Το δεύτερο με τις εξελίξεις στα ρωσοτουρκικά και αμερικανοτουρκικά. Και τα δυο θέματα, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα μας επηρεάζουν και μάλιστα πολύ.
Σε απλά λόγια, έχουμε να κάνουμε με το… γνωστό δίδυμο “ΈΟΚ και ΝΑΤΟ”, αν λάβουμε υπόψη το πρώτο μέρος του γνωστού παλιού συνθήματος.
Στα της ΕΟΚ λοιπόν (νυν Ευρωπαϊκή Ένωση):
Με το brexit τα πράγματα είναι πάνω – κάτω γνωστά. Οι Βρετανοί σε δημοψήφισμα τον Ιούνιο του 2016 επέλεξαν την έξοδο από την ΕΕ (με ποσοστό 52% περίπου) και η έξοδος ήταν προγραμματισμένη για τις 29 Μαρτίου του 2019. Μια σειρά από αποφάσεις που δεν μπορούν να ληφθούν από το Κοινοβούλιο (το οποίο δεν θέλει την έξοδο, και μάλιστα δεν τη θέλει ακόμη πιο πολύ με τους όρους που προτείνει η πρωθυπουργός της Βρετανίας) οδήγησαν σε παράταση των διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μια Ένωση που όπως έχουμε πει (όταν έγινε το δημοψήφισμα στη Βρετανία) θα βγάλει την ψυχή των Βρετανών για έναν και μόνο λόγο: για να στείλει το μήνυμα στους υπόλοιπους πως όποιος σκεφτεί να φύγει θα πρέπει να το ξανασκεφτεί 5-6 φορές ακόμη…
Στα του ΝΑΤΟ:
Η σχέση Τουρκίας – ΝΑΤΟ είναι κομβικής σημασίας για την Ελλάδα, απείρως πιο σημαντική από τη σχέσης Μ. Βρετανίας – ΕΕ.
Ο Ερντογάν έχει μπει σε μια δίνη εξελίξεων που θα του κοστίσει πολλά (αυτό δεν μας νοιάζει, κακό του κεφαλιού του, επιλογή του ήταν αφήστε που νόμιζε ότι θα μπορούσε να την ελέγξει!).
Η προσέγγιση με την Ρωσία του Πούτιν, που ξεκίνησε με τα αέρια και τα πυρηνικά εργοστάσια πριν από χρόνια, είναι επικίνδυνη και ίσως να τον οδηγήσει σε δύσκολα μονοπάτια.
Η αγορά των S-400 είναι μια από τις αιτίες για τις οποίες η Τουρκία (ειδικά αν παραλάβει τους πυραύλους) θα οδηγηθεί τελικά όπως φαίνεται μακριά από τη Δύση και στην αγκαλιά του Πούτιν.
Ο Πούτιν δεν μπορεί παρά να είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος για την εξέλιξη των πραγμάτων αφού
• χωρίς να χρειαστεί να κάνει τίποτε,
• χωρίς να χρειαστεί δώσει τίποτε,
• έχοντας και κέρδος για την πολεμική του βιομηχανία,
σε λίγο καιρό – αν ο Ερντογάν επιμείνει στην ξεροκεφαλιά του – θα έχει την Τουρκία στα πόδια του.
Φυσικά στο όλο σκηνικό συμμετέχει και το Ιράν με το οποίο ο Ερντογάν έχει καλές παρτίδες, και έτσι “κλείνει” και το τρίγωνο Τουρκία – Ρωσία – Ιράν, για το οποίο όποτε ακούνε οι Αμερικανοί τους ανεβαίνει η πίεση.
Με την εξέλιξη που έχουν πάρει τα πράγματα μέχρι σήμερα, η Τουρκία έχει καταλήξει στο γνωστό “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”.
Επειδή οι Αμερικανοί είναι αποφασισμένοι να τραβήξουν το σχοινί (ήδη μιλάνε για αναβολή της παράδοσης των F-35) και πέραν όλων των άλλων θα γονατίσουν οικονομικά την Τουρκία ενώ απ’ την άλλη οι Ρώσοι έχουν δεμένους τους Τούρκους από αρκετές μεριές και δε σκοπεύουν να κάνουν πίσω ή να τους αφήσουν να απεμπλακούν εύκολα.
Και τα δυο θέματα είναι για εμάς τους Έλληνες σημαντικά (το δεύτερο πιο σημαντικό, ειδικά αν το χειριστούμε σωστά) και μας επηρεάζουν άμεσα, γιατί σύμφωνα με τη γνωστή παροιμία “όταν μαλώνουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια”…