Πολλές φορές όποτε εμείς οι πολίτες συζητούμε για τη στάση πολιτικών και πολιτικής θεωρούμε ότι η “σταθερότητα” σε μια σειρά από ενέργειες είναι το σωστό και το ζητούμενο, αφού αυτή είναι που δίνει μια αίσθηση σιγουριάς, συνέχειας, αξιοπιστίας.
Απ’ την άλλη, υπάρχουν στιγμές και καταστάσεις που η εμμονή πολιτικών και πολιτικής σε συγκεκριμένα πράγματα αποδεικνύεται (δυστυχώς εκ του αποτελέσματος) ότι είναι κάτι το αρρωστημένο και άκρως ζημιογόνο για το γενικότερο καλό.
Δηλαδή η κατάσταση είναι – το λιγότερο – δίκοπο μαχαίρι.
Η αναθεώρηση της στάσης σε πολλά πράγματα δεν είναι απαραίτητα κάτι το κακό ή κάτι το καλό. Κάποιες φορές δείχνει ωριμότητα, δυνατότητα για την καλώς εννοούμενη ευελιξία και προσαρμογή σε νέα δεδομένα (σε ένα πεδίο που τα πάντα αλλάζουν με ταχύτητα φωτός). Κάποιες άλλες φορές όμως δείχνει το άστατο στη σκέψη, την προχειρότητα και την ανικανότητα να εκτιμηθούν με τρόπο ορθό καταστάσεις σε δεδομένες χρονικές στιγμές.
Άρα, δεν θα πρέπει να κρίνεται από όλους μας η στάση, ως στάση. Θα πρέπει να κρίνονται τόσο τα εμφανή ή αόρατα κίνητρα και οι (πιθανές) υποδείξεις στις οποίες κάποιος μπορεί να έχει υποκύψει όσο και η ικανότητα του στην αυτόνομη και ορθή αξιολόγηση και στη λειτουργία, σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο. Και φυσικά τα αποτελέσματα που πιθανόν να επιφέρει μια εκ βάθρων αλλαγή στάσης.
Αν τα αποτελέσματα προβλέπεται να είναι θετικά, τότε έχει καλώς και κάθε αλλαγή (αφού εξεταστεί σε βάθος) είναι θεμιτή. Αν όμως είναι εμφανές ότι οι αλλαγές εξυπηρετούν ευκαιριακές καταστάσεις και οδηγούν σε προβληματικές και αρρωστημένες ιστορίες που μελλοντικά θα αντιμετωπιστούν πολύ δύσκολα, τότε κάθε αλλαγή θα πρέπει να μας προβληματίζει βαθιά.
Σε απλά ελληνικά, για να συνεννοούμαστε: δεν είναι όλα όπως μας τα παρουσιάζουν. Ούτε όλες οι αλλαγές είναι εξ’ ορισμού καλές ή κακές. Στην εποχή μας, που τα πάντα κρίνονται επιδερμικά και χωρίς να κοιτάμε σε βάθος όλα τα δεδομένα, είναι απαραίτητο να εξετάζουμε κάθε πράγμα με τον τρόπο που του αρμόζει. Είτε ξεχωριστά είτε σε συνδυασμό με κάποια άλλα. Δεν είναι όλα “κωλοτούμπα”, με τον ίδιο τρόπο που δεν είναι όλα “τεκμηριωμένες αλλαγές” που θα πρέπει να τις καταπίνουμε αμάσητες…