Βρήκε τους 80 που χρειαζόταν ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζάεφ και πέρασε από το κοινοβούλιο της χώρας του τη συμφωνία Κοτζιά – Ντιμιτρώφ.
Για την ακρίβεια, βρήκε 81 βουλευτές που επί της ουσίας ψήφισαν τέσσερις τροπολογίες που σχετίζονται με την αλλαγή της ονομασίας της χώρας από “Δημοκρατία της Μακεδονίας” που είναι σήμερα σε “Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας”, με το προοίμιο του Συντάγματος, με τη μέριμνα της γείτονος για τη διασπορά και τον σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας των γειτονικών με αυτή χωρών.
Βασικά πλέον ξεκινά μια άλλη μέρα, αυτή που φέρνει τη γιαλαντζί “Μακεδονία” με προσδιορισμό (“Βόρεια”) ο οποίος θα εξαφανιστεί το συντομότερο και σε λίγο διάστημα κανείς δεν θα τον θυμάται ούτε θα τον χρησιμοποιεί – ήδη οι ίδιοι οι γείτονες έχουν πάψει να τον χρησιμοποιούν και αυτό το είδαμε και μέσα στη Βουλή τους το προηγούμενο διάστημα.
Αλλά κι αν τον χρησιμοποιούν, πάλι το “Βόρεια” σημαίνει ότι κάπου υπάρχει και μια… “Νότια”.
Εν αναμονή των εξελίξεων πλέον στη χώρα μας, γιατί το θέμα πρέπει να συζητηθεί και στη δική μας Βουλή.
Θέμα υπάρχει όχι μόνο με τους 151 που απαιτούνται αλλά και με τη στάση των ΑΝ.ΕΛ. γενικότερα. Αν δηλαδή στηρίζουν πλέον την Κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν, αν θα αποχωρήσουν από το υπουργικό Συμβούλιο “συντεταγμένα” ως κόμμα, αν κάποιοι βουλευτές τους θα μείνουν για να στηρίξουν την Κυβέρνηση φεύγοντας όμως από τους ΑΝ.ΕΛ. και τελικά αν όντως υπάρχει η απαιτούμενη πλειοψηφία (ίσως με ενίσχυση από βουλευτές που προέρχονται από άλλα κόμματα ή ανεξάρτητους, οι οποίοι κατά καιρούς έχουν δηλώσει ότι θα ψηφίσουν υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών).
Και φυσικά θα πρέπει να παρακολουθούμε το τι θα γίνει σε καθαρά πολιτικό πεδίο, αν δηλαδή το θέμα συνδυαστεί με κοινοβουλευτικές διαδικασίες όπως ψήφο εμπιστοσύνης ή μομφής κατά της Κυβέρνησης.
Οι επόμενες εβδομάδες είναι σημαντικές για τη συνολική πορεία των πραγμάτων, με αφορμή ένα θέμα – το Σκοπιανό – επάνω στο οποίο έχουν πέσει λυτοί και δεμένοι από όλο τον κόσμο για να… “λυθεί”.
Φυσικά ο νους μας ως Ελλάδα θα πρέπει να είναι και στα ανατολικά, γιατί οι Τούρκοι ιστορικά πάντα περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία – όπως ο λύκος που χαίρεται στην αναμπουμπούλα – για να κάνουν τα δικά τους στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο (που βρίσκεται η ΑΟΖ που δημιουργεί για την Ελλάδα το Καστελόριζο)…