Είναι ωραίες αυτές οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που γίνονται κάθε Σεπτέμβρη στη Σαλονίκη, όταν ανοίγει η ΔΕΘ.
Μικρές – μικρές συγκεντρώσεις. Πέντε, δέκα, χίλιοι νοματαίοι σε κάθε συγκέντρωση. Ο καθένας με το μαγαζάκι του, για να εξυπηρετήσει τους μικροκομματικούς ή ευκαιριακούς σκοπούς του…
Βλέπετε η κρίση (που μας φόρτωσαν για να καλυφθούν τα ανοίγματα των ξένων τραπεζών και για να σωθούν οι ελληνικές τράπεζες – που μοίραζαν διακοποδάνεια και μας έλεγαν ότι κάπου μας περιμένει μια πιστωτική ήδη εγκεκριμένη) χτυπάει με διαφορετικό τρόπο τον δεξιό, με διαφορετικό τρόπο τον κεντρώο, με διαφορετικό τρόπο τον κομμουνιστή, τον 25αρη άνεργο, τον μεσήλικα που θέλει να κολλήσει 500 ένσημα ακόμη, τον συνταξιούχο που πρέπει να βγάλει το μήνα με 300 ευρώ σύνταξη κ.ο.κ.
Βούτυρο στο ψωμί του κάθε Τσίπρα, του κάθε Μητσοτάκη, της κάθε Γεννηματά ή του κάθε όπως τον λένε τέτοιες συγκεντρώσεις. Όσο πιο πολλά τα μαγαζάκια, τόσο το καλύτερο!