Ανακοινώθηκαν λοιπόν τα ονόματα (ή μάλλον καλύτερα, οι κωδικοί που αντιστοιχούν στα ονόματα) όσων υποψηφίων εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Θερμά συγχαρητήρια σε όλους αυτούς και αυτές που εισήχθησαν σε κάποιο ίδρυμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και καλή ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Επίσης θερμά συγχαρητήρια και στις οικογένειες τους, γιατί η προσπάθεια ετών απέδωσε κόπους – ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις όχι τους αναμενόμενους (λόγω του ισχύοντος παράλογου συστήματος εισαγωγής).
Η όλη ιστορία όμως έχει και τις μαύρες τρύπες της… Και αυτό συμβαίνει εξαιτίας της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα.
Βασικό θέμα της συζήτησης δεν θα πρέπει να είναι η εισαγωγή ή η φοίτηση. Αν και σε αυτό το κομμάτι το κράτος – που ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να παράσχει ΔΩΡΕΑΝ παιδεία σε όλους – θα πρέπει να τα ξαναδεί όλα από την αρχή. Από τα νηπιαγωγεία και την παραπαιδεία μέχρι τον τρόπο εισαγωγής και τη φοίτηση στα πανεπιστήμια.
Βασικό θέμα θα πρέπει να είναι το ΜΕΤΑ….
Γιατί τι να το κάνεις αν βγάλουμε για παράδειγμα 500 γιατρούς, 200 τοπογράφους, 50 μηχανικούς αυτοκινήτων, 150 δασολόγους ή 100 υδραυλικούς και ηλεκτρολόγους, κι αυτοί φύγουν για να κάνουν καριέρα και οικογένειες στο εξωτερικό;;;;
Πρέπει να μας απασχολεί ότι αυτοί που θα βγουν (ή που ήδη έχουν βγει) από τα σχολεία (είτε πρόκειται για τον καλύτερο γιατρό ή για τον καλύτερο μηχανικό αυτοκινήτων) θα έχουν την υποδομή ώστε να μείνουν στη χώρα.
Να μείνουν, να παράξουν, να στήσουν τις οικογένειες τους και τη ζωή τους εδώ.
Αρκετά πια με το brain drain και την “εξαγωγή” του καλύτερου κομματιού της χώρας (των νέων εργαζομένων), τα οποία μετά από την υπογεννητικότητα και τα Μνημόνια είναι το χειρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή η χώρα.
Δουλειές και επενδύσεις θέλει η χώρα κύριοι πολιτικοί, για να πάει μπροστά και να αντιμετωπίσει τις τωρινές αλλά και τις μελλοντικές προκλήσεις!
Αλλιώς σε 10 χρόνια από σήμερα θα είμαστε σε χειρότερη κατάσταση από αυτή που βιώνουμε, γιατί όλοι αυτοί οι νέοι που χθες ή πέρσι ή πριν από 10 χρόνια πήραν μια πανεπιστημιακή ή άλλη ειδίκευση θα φύγουν.
Το μέλλον της χώρας δεν είναι οι 45άρηδες ή οι 50άρηδες. Αυτοί “το έχουν πει το ποίημα” ήδη, ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς ή οικογενειακούς ή άλλους λόγους. Αυτοί τώρα, απλά, θα πρέπει να αγωνιστούν για να στρώσουν το δρόμο για μια καλύτερη μέρα για τους νέους μας, συνεισφέροντας ώστε να βρεθούν λύσεις για να γυρίσουν πίσω και όσοι έφυγαν ήδη στο εξωτερικό!
Το κεφάλαιο της χώρας είναι οι 20άρηδες και οι 30άρηδες, για τους οποίους θα πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες – ξεκινώντας από την ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ και τη ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, για να επιλέξουν να μην φύγουν ποτέ ή για να επιλέξουν να επιστρέψουν πίσω…