Σε δυνατό παιχνίδι πόκερ (που όμως, μόνο παιχνίδι δεν είναι…) εξελίσσεται το θέμα με την απέλαση Ρώσων διπλωματών από τη χώρα μας.
Όλη η ιστορία ξεκίνησε, σύμφωνα με όσα αναφέρει η αθηναϊκή εφημερίδα “Καθημερινή”, όταν η χώρα μας αποφάσισε να προχωρήσει στην απέλαση δύο Ρώσων διπλωματών αλλά και την απαγόρευση εισόδου στη χώρα άλλων δύο. Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα και άλλων εφημερίδων και ειδησεογραφικών ιστότοπων, η Ελλάδα καταγγέλλει στην ουσία με τον τρόπο αυτό προσπάθεια παρέμβασης της Μόσχας σε εθνικά θέματα ενώ υπονοείται ότι οι δυο που θα απελαθούν δεν ασχολούνταν και τόσο με διπλωματικά θέματα.
Το θέμα παίρνει διάσταση μετά από τη διαφαινόμενη πρόθεση της Μόσχας να στείλει, ως απάντηση, πίσω στην Ελλάδα δυο Έλληνες διπλωματικούς υπαλλήλους.
Όσον δεν αφορά τα “εθνικά θέματα” στα οποία γίνεται αναφορά, όλοι εικάζουν ότι πρόκειται για το θέμα με τα Σκόπια και τη συμφωνία Κοτζιά – Ντιμιτρώφ. Γιατί μια συμφωνία για το όνομα θα ανοίξει το δρόμο των Σκοπίων για το ΝΑΤΟ (αυτό βολεύει αφάνταστα τους Αμερικάνους), γεγονός που θα αλλάξει αισθητά τις ισορροπίες στα νότια Βαλκάνια (αυτό όμως δεν βολεύει το ρώσικο σχεδιασμό στην περιοχή).
Επίσης, σύμφωνα πάντα με όσα γράφουν οι εφημερίδες, η ελληνική πλευρά λέει ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα διάφοροι μηχανισμοί που συνδέονται με τα ρωσικά συμφέροντα μέσω υλικών και χρηματικών κινήτρων προσπαθούν να επηρεάσουν δήμους και μητροπολίτες και να αποκτήσουν επιρροή στο Άγιο Όρος με τρόπο που επί της ουσίας απειλεί την απρόσκοπτη άσκηση κυριαρχίας της Ελλάδας εντός της επικράτειάς της.
Με δυο λόγια, μύλος.
Να σημειωθεί ότι η χώρα μας δεν είχε απελάσει Ρώσους (όπως έκαναν σχεδόν όλοι οι δυτικοί) όταν είχε ξεσπάσει η υπόθεση Σκριπάλ.
Το ζητούμενο είναι πλέον ένα, μετά τις πρώτες εξελίξεις: πόσο μας συμφέρει μια τέτοια κατάσταση;;;
Λαμβάνοντας υπόψη ότι κανένας Αμερικάνος και κανένας Ρώσος (γενικά, καμιά ξένη δύναμη) δεν λειτουργούν “φιλικά” προς την Ελλάδα από σπόρ, από χόμπυ ή για διάφορους λόγους (πολιτισμικούς, θρησκευτικούς κλπ).
Ας μην είμαστε κορόιδα. Αν δεν υπάρχει οικονομικό συμφέρον δεν μας… αγαπάει κανένας! Μόνοι μας ήμασταν, μόνοι μας είμαστε, μόνοι μας θα είμαστε!
Και θα πρέπει να κάνουμε με σωφροσύνη τόσο τις επιλογές μας όσο και τις κινήσεις μας, με μοναδικό γνώμονα τι συμφέρει εμάς, εκπληρώνοντας όμως ταυτόχρονα και διεθνείς υποχρεώσεις που έχουν αναληφθεί εδώ και δεκαετίες σε διεθνές ή διακρατικό επίπεδο. Χωρίς όμως να ανοίγουμε νέες “πληγές”, γιατί μας έχουν και στριμωγμένους οικονομικά.
Είπαμε: έχουμε το καλύτερο “οικόπεδο” της περιοχής – όλοι θέλουν να βάλουν πόδι μέσα σε αυτό με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο!