Άκουγα σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο έναν κύριο. Δεν συγκράτησα το όνομά του, ούτε την ιδιότητα του – πρόλαβα τη συνέντευξη κάπου στη μέση. Ακόμη όμως και έτσι (απ’ τη μέση), η συνέντευξη ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
Κάπου προς το τέλος της ανακεφαλαιώνοντας, έγινε αναφορά από τον παρουσιαστή σε κάτι που όλοι το ξέρουμε αλλά λίγοι το έχουν συνειδητοποιήσει: στη χώρα μας έχουμε (το λιγότερο) τέσσερις τριψήφιους “βασικούς” αριθμούς άμεσης ανάγκης!
- Το 100 για την Αστυνομία,
- το 199 για την Πυροσβεστική,
- το 108 για το Λιμενικό
- το 166 για το ΕΚΑΒ.
Αν προσθέσεις και το 112, τότε πιάνουμε τα πέντε (ζωή να ‘χουνε…)!!!
Εδώ και αρκετά χρόνια που υπάρχει το 112, δεν… περπατάει όσο θα έπρεπε.
Ίσως επειδή δεν προβλήθηκε όσο θα έπρεπε αλλά και σίγουρα επειδή υπάρχουν και λειτουργούν ακόμη και οι άλλοι τέσσερεις αριθμοί έκτακτης ανάγκης. Μπορεί βέβαια να φταίνε και οι υποδομές, να μην είναι δηλαδή θέμα “συνήθειας” των πολιτών ή “κακής προβολής” αλλά να είναι θέμα κακού προγραμματισμού από την Πολιτεία. Η οποία δεν προχώρησε (με ποιου άραγε ευθύνες;;) στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να υπάρχει ένας και μόνο ένας αριθμός για να καλούν οι πολίτες – και ανάλογα μετά να προωθείται αυτόματα η κλήση στην αντίστοιχη υπηρεσία.
Για μια ακόμη φορά (και μάλιστα σε έναν τόσο σημαντικό για όλους μας τομέα) υπάρχει πολυδιάσπαση και μια κατάσταση επιμελώς… ατημέλητη.
Και η κατάληξη ποια είναι;; Μέσα στη ζαλάδα σου και στη αγωνία σου για το έκτακτο που σου συμβαίνει θα πρέπει να ‘χεις να θυμάσαι ποιον πρέπει να πάρεις για να σε βοηθήσει στην ανάγκη σου.
Καιρός να λυθεί και αυτό πια, όπως πολύ εύστοχα έλεγε και ο κύριος στο ραδιόφωνο…