Βρήκαν λέει συμφωνία για το θέμα της ονομασίας της χώρας που βρίσκεται στα βόρεια σύνορά μας. Με μια βιασύνη απίστευτη και με κάτι συμπτώσεις τραγικές, που θα τις δούμε στη συνέχεια.
Δυο κουβέντες απλές, έτσι όπως τις αντιλαμβανόμαστε οι περισσότεροι:
Δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με τη Σουηδία, ούτε με την Ελβετία, ούτε με την Ισλανδία.
Έχουμε να κάνουμε με μια χώρα:
1. που ανέκαθεν ήταν διεκδικητική έναντι της Ελλάδας,
2. που επί εβδομήντα χρόνια (όντας διάδοχος και της Γιουγκοσλαβίας) παραμύθιαζε πρώτα τον εαυτό της και μετά τη διεθνή κοινότητα ότι είναι και διάδοχος του Μεγαλέξανδρου (εν πολλοίς τα κατάφερε),
3. που είχε και έχει στο νου της να αποκτήσει κάποτε επίνειο, που δεν είναι άλλο από τη Σαλονίκη,
4. που ήθελε να απελευθερώσει τα (ανύπαρκτα) “αδέρφια” της στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία
5. που είναι κολλητή με την Τουρκία όσο ελάχιστες.
Το κράτος των Σκοπίων δεν έχει σχέση με τη Μακεδονία και την Ιστορία της. Καμιά απολύτως. Κι αν στην επικράτεια του περιλαμβάνεται κομμάτι της ιστορικής Μακεδονίας, αυτό δεν το νομιμοποιεί να χρησιμοποιεί το όνομα “Μακεδονία”, με ή χωρίς προσδιορισμούς και παράγωγα. Γιατί δεν τη βαφτίζουν “νότια Σερβία”;; Έχει και σερβικά εδάφη στα βόρεια της επικράτειάς της…
Κανείς δεν μπορεί να βγάλει από το νου του μέσου Έλληνα που σκέπτεται λογικά και με βάση πραγματικά δεδομένα, του Έλληνα που δεν είναι τυφλωμένος από εθνικισμούς και μεγαλοιδεατισμούς (και που σε τελική ανάλυση θέλει να έχει ΑΡΙΣΤΕΣ σχέσεις και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με τους γείτονές του), ότι οι Σκοπιανοί μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα άλλαξαν άποψη. Είναι πρακτικά αδύνατο αυτό, να έχουν αλλάξει απόψεις μέσα σε λίγους μήνες. Με αυτές μεγάλωσαν από το 1944 και έπειτα.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ξαφνικά οι γείτονες δεν θέλουν τίποτε.
Κανείς δεν μπορεί να πείσει ότι οι γείτονες ξέχασαν τα (ανύπαρκτα) “αδέρφια” τους, που τόσο καιρό λένε ότι βρίσκονται στην Ελλάδα ή στη Βουλγαρία.
Κανείς δεν μπορεί να πείσει ότι τώρα που δεσμεύονται να αλλάξουν το σύνταγμά τους, δεν θα το ξαναλλάξουν μόλις μπουν στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ και δεν θα το επαναφέρουν στα μέτρα του 1992.
Όσο για το χρόνο που επελέγη για να καταλήξει το ζήτημα, είναι το λιγότερο “περίεργος”. Γιατί τώρα που όλοι θα ασχολούμαστε με την ονομασία της γείτονος χώρας θα ξεχάσουμε ότι την ίδια ώρα συζητείται στη Βουλή ένα ακόμη “πολυνομοσχέδιο” που επί της ουσίας σημαίνει για τη χώρα τη συνέχιση των μνημονίων.
Δεν είναι επιτυχία για την Ελληνική Κυβέρνηση (που δεν πρόκειται να φέρει τη συμφωνία με τους γείτονες στη Βουλή) ούτε η συμφωνία που έκανε σχετικά με την ονομασία των Σκοπίων ούτε όσα προβλέπει το πολυνομοσχέδιο που δίνει ακόμη 25 δις στους “δανειστές” και “σωτήρες” μας και συνεχίζει τα Μνημόνια.
Όσο για την ιστορία που κυκλοφορεί και βασίζεται στο “μα ήδη 140 χώρες τους αναγνωρίζουν ως Μακεδονία!“, αυτή είναι διάρτητη. Μπάζει…
Και όλος ο γαλαξίας να τους αναγνωρίσει ως “Μακεδονία”, ο δρόμος περνάει από την Ελλάδα. Γιατί πρακτικά αν δεν τους ένοιαζε η δική μας απαραίτητη συγκατάθεση, εδώ και χρόνια θα προχωρούσαν ακάθεκτοι όλοι, οι γείτονες παρέα με τους άλλους 140…
Στα του ονόματος για να κλείσουμε:
το “Βόρεια” αγαπητοί μου είτε το πεις north, είτε το πεις nord, norte, du nord, Северная, είτε το πεις στη γλώσσα των γειτόνων μας “северна”, πάλι “βόρεια” θα σημαίνει.
Με ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για το κομμάτι που θα είναι η “Νότια”, η “јужна” στη δική τους γλώσσα.
Κλείνοντας ένα βίντεο. Με τις πιο εμβληματικές δηλώσεις για το θέμα δυο πολιτικών που έκαναν άπειρα λάθη – δεν δέχονταν όμως με κανέναν τρόπο το “Μακεδονία”.