γράφει ο Λεωνίδας Ακριβόπουλος
(δικηγόρος, πρόεδρος Κ.Ε.Π.Α. Δήμου Βέροιας)
Όταν οι λέξεις, οι προτάσεις και τα επιχειρήματα αντικαθίστανται από κλωτσιές, μπουνιές, βρισιές και γρυλλίσματα, τότε καταλαβαίνεις ότι κάτι ιδιαίτερο έχει αυτή η δημοκρατία στην οποία ζούμε. Είναι «ελληνική».
Είναι η δημοκρατία που υπάρχει μόνο κατ’ όνομα και της λείπει η ουσία. Είναι η δημοκρατία που λείπει από την κοινωνία μας, από την γειτονιά μας ακόμα και από την οικογένεια μας.
Η δημοκρατία που προτιμά να χειραγωγεί και όχι να μορφώνει, που επιτρέπει τις μισαλλόδοξες ιδέες να βρίσκουν χώρο και ευήκοα ώτα σε απογοητευμένους ή απαίδευτους ανθρώπους.
Η δημοκρατία που δεν επιβεβαιώνει το σκοπό της και δεν υπηρετεί τις ιδέες της. Η δημοκρατία που «χαρίζει» τα τέκνα της στο φασισμό και την μισαλλοδοξία. Που τα εγκαταλείπει στην αμορφωσιά και το μίσος. Αυτή που εύκολα γίνεται υποχείριο και εργαλείο σε κάθε λογής επίδοξο πολιτικάντη. Αυτή που καταλήγει εντέλει φαυλοκρατία.
Πολλά τα τρωτά της δημοκρατίας μας λοιπόν. Πολλές όμως οι ευγενείς έννοιες που είναι συνυφασμένες με αυτήν.
Αυτές τις έννοιες της αδελφότητας, του σεβασμού, της ισότητας, του ανθρωπισμού είναι αυτές που πρέπει να αναδεικνύονται από τους κάθε λογής κοινωνικούς αγώνες. Όπως ο αγώνας όλων ημών των ποντίων για την αναγνώριση της γενοκτονίας των προγόνων μας, που εκδιωχθέντες και σφαγιασθέντες υπέστησαν τα πάνδεινα για να ριζώσουν και να ανθίσουν τελικά στον ιστορικά πατρογονικό τους τόπο, την μητροπολιτική Ελλάδα. Εμείς, οι παθόντες, πρώτοι πρέπει να δείξουμε τον δρόμο και με επιχειρήματα να διεκδικήσουμε αυτό που μας στερήθηκε. Όχι με αλαλαγμούς και πολεμικές ιαχές αλλά με σύνεση και σχέδιο.
Όσο για το Δήμαρχο Θεσσαλονίκης θεωρώ ότι δεν χρειάζονται δάκρυα. Καθένας άνθρωπος που υπόκειται σε τέτοια συμπεριφορά των συνανθρώπων του είναι λογικό να χαίρει της συμπάθειας μας. Κάθε δημοκράτης Έλληνας, κάθε δημοκράτης Πόντιος οφείλει να καταδικάσει τα γεγονότα του Σαββάτου και τις συμπεριφορές και να διδάξει στα παιδιά του να ανέχονται την διαφορετική άποψη, ακόμη και αν αυτή είναι ενίοτε αμφιλεγόμενη και εν τέλει αντίθετη με τη δική τους.