Όσο πλησιάζει το ’19 και οι δημοτικές (και ενώ ακόμη πολλά πράγματα είναι “στον αέρα” σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής τους), τόσο εντείνονται οι διάφορες συζητήσεις – που “φέρνουν” λίγο σε κάκιστα αντίγραφα βυζαντινού τύπου μηχανορραφιών…
Συνήθως οι ουρανομήκεις συζητήσεις του τύπου αυτού λαμβάνουν χώρα σε τσιπουράδικα ή ψαροταβέρνες που εδρεύουν εντός ή εκτός Δήμου Αλεξάνδρειας ή γίνονται κατά τη διάρκεια “αυθόρμητων” συνάξεων μετά… παϊδακίων επί γαιανθράκων. Φυσικά δεν λείπουν τα ποτάκια, αργά το βράδυ.
Αυτό που για την ώρα λείπει όμως είναι το βασικότερο: η γνώση των πραγματικών μεγεθών (αν θέλετε και η αυτογνωσία) αλλά και η επαφή με τον κόσμο.
Οι ατέρμονες συζητήσεις, τα συμπεράσματα χωρίς επαρκή τεκμηρίωση και οι υπολογισμοί για τα ψηφαλάκια έχουν κι αυτά το ενδιαφέρον τους! Όμως, όπως αναφέρει και το γνωμικό, το να γίνονται λογαριασμοί χωρίς τον “ξενοδόχο” (δηλαδή, χωρίς τον κόσμο που θα κληθεί να ψηφίσει – και που πλέον το μόνο που λέει είναι ότι έχει βαρεθεί να τον σώζουν κάθε 4-5 χρόνια οι κάθε είδους υποψήφιοι) είναι τραγικό λάθος.
Μέχρι το ‘19 έχουμε και να δούμε και να πούμε πολλά…