Αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προανήγγειλε μέσα από συνέντευξή του στην εφημερίδα «Νέα Σελίδα» ο υπουργός Παιδείας. Αλλαγές που ευελπιστεί ότι θα ισχύσουν από το 2020 και μετά.
“Όνειρο” κάθε Κυβέρνησης και κάθε υπουργού είναι να αφήσει τη… σφραγίδα του. Ειδικά δε με την Παιδεία, το πράμα έχει παραγίνει και σχεδόν κάθε υπουργός από το ‘74 και μετά επιδιώκει να αλλάξει το σύστημα εισαγωγής. Όμως, όσο καλές κι αν ήταν οι προθέσεις, το μόνο που δημιουργούνταν ήταν σύγχυση.
Γενικές Εισιτήριες Εξετάσεις (μέχρι το ‘79), Πανελλήνιες Εξετάσεις (1980 – 1982), Γενικές Εξετάσεις / δέσμες (1983 – 1999), Πανελλαδικές εξετάσεις (2000 – 2015), Νέο Λύκειο (2013), Νέο Σύστημα (2016) είναι μόνο τα ονόματα από τα συστήματα εισαγωγής. Ας αφήσουμε στην άκρη τους συντελεστές, τα μόρια, τις κάθε είδους εξωσχολικές δομές που συνδράμουν (αλλά δεν έχουν όλοι λεφτά να τις παρακολουθήσουν), τα “γνωστικά πεδία” κλπ κλπ, γιατί στο τέλος θα χαθούμε πραγματικά!!
Σε καλό δρόμο είναι μόνο σε ένα πράγμα: δεν μπορεί η ζωή ενός ατόμου, ενός νέου ανθρώπου, να εξαρτάται από μια εξέταση διάρκειας 2,3, 4 ωρών – από μια εξέταση της οποίας το αποτέλεσμα θα τον οδηγούσε σε κάποια σχολή. Θετικό λοιπόν το βήμα το οποίο εντάσσει στον υπολογισμό τον βαθμό του απολυτηρίου. Θετικό επίσης το ότι (σύμφωνα πάντα με τη συνέντευξη) θα υπάρξει βαθμιαία κατάργηση του κλειστού αριθμού των εισακτέων σε διάφορα Τμήματα, εκτός από τα Τμήματα Ιατρικής, τα Πολυτεχνικά και τα Νομικά.
Θέλει ο άλλος να σπουδάσει; Ας το προσπαθήσει. Και φυσικά δεν θα πρέπει καν να τίθεται θέμα συζήτησης για το εάν οι σπουδές θα γίνονται πραγματικά δωρεάν και με την αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας…
Αν και υπάρχουν αμφιβολίες για τον χρόνο εφαρμογής (με μια υπουργική απόφαση ή με έναν νόμο δεν μπορεί να αλλάξει τόσο εύκολα νοοτροπία δεκαετιών), οι συγκεκριμένες αλλαγές είναι στο σωστό δρόμο.
Ίσως όμως αυτό το οποίο θα πρέπει να γίνει να είναι αυτό που ζητάνε εκατοντάδες άνθρωποι που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην Παιδεία: αλλαγές στα Πανεπιστήμια (τα οποία κάποιοι που είναι εντός τα έχουν δει σαν τα αμπελοχώραφα των παππούδων τους και στήνουν καριέρες
ή και κάποιοι που είναι εκτός τα χρησιμοποιούν για μη εκπαιδευτικούς σκοπούς με τη λογική του ξέφραγου αμπελιού) και κυρίως αλλαγές με βάθος 12ετίας, που θα ξεκινούν από τη πρώτη δημοτικού.
Και σταδιακά, όταν τα “πρωτάκια” π.χ. του 2020 φτάσουν στην τελευταία τάξη του Λυκείου, λίγο πριν από το κατώφλι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, να έχουν αποκτήσει την κατάλληλη προετοιμασία και νοοτροπία. Για να είναι εφοδιασμένα με τις κατάλληλες γνώσεις, χωρίς να είναι “εμποτισμένα” με τη λογική της αποστήθισης, του χαριστικού βαθμού, της μη εμβάθυνσης στη γνώση. Φυσικά κάτι αντίστοιχο θα πρέπει να ισχύσει και με τους εκπαιδευτικούς.
Μια ιδέα για τα διάφορα συστήματα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα από το 1964 μέχρι το 2016 μπορείτε να πάρετε από τη μελέτη του Τμήματος Επιστημονικής Υποστήριξης του Εθνικού Οργανισμού Εξετάσεων, που περιέχει τη συλλογή και καταγραφή των συστημάτων πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση της Ελλάδας από το 1964 (έτος καθιέρωσης εθνικών εξετάσεων)