Πολυνομοσχέδιο είναι, με πολλά θα έχει να κάνει. Υπάρχουν όμως 2-3 πράγματα στα οποία θα πρέπει να σταθούμε, γιατί είναι σημαντικά. Σημαντικά για διάφορους λόγους, επειδή αγγίζουν τόσο τη δημόσια περιουσία (πάλι έχουμε ξεπουληματάκι, μην ξεχνιόμαστε) όσο και την ιδιωτική (πλέον η πρώτη κατοικία όλων είναι στο έλεος των κορακιών).
Δυο τρία σημεία που οι πραγματικά σκεπτόμενοι πολίτες – ψηφοφόροι θα πρέπει να προσέξουν:
1) οι 300 βουλευτές θα βρουν χρόνο να διαβάσουν τις 1500 και βάλε σελίδες, ή πάλι θα πέσουμε σε αδιάβαστους βουλευτές που θα σηκώνουν το χέρι για να το ψηφίσουν είτε θα καταδικάζουν συλλύβδην χωρίς να έχουν διαβάσει ούτε αυτοί όλους τους υπόλοιπους που θα το ψηφίζουν;
2) οι πλειστηριασμοί θα γίνουν καθημερινότητα. Οι κυβερνητικοί εμμένουν και λένε πως θα βγουν στο σφυρί σπίτια πλουσίων, που έχουν περιουσίες και δεν πληρώνουν κλπ κλπ. Έλα όμως που όλα αυτά είναι έωλα, επειδή οι συμφωνίες για τους πλειστηριασμούς βασίζονται σε “συμφωνίες κυρίων” με τράπεζες που ελέγχονται από την Επιτροπεία…. Άσε που σύμφωνα με όσα γράφουν οι αθηναϊκά ΜΜΕ δεν ακούστηκε τίποτε απολύτως στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για κάποια νομοθετική ενίσχυση της προστασίας της πρώτης κατοικίας.
3) ολοκληρώνεται το ξεπούλημα της όποιας δημόσιας περιουσίας απέμεινε.
4) μια σειρά από αλλαγές που θα έπρεπε να γίνουν, κάτω όμως από άλλες συνθήκες. Γιατί τώρα είμαστε με την πλάτη στον τοίχο. “Ή τα κάνετε ή αλοίμονό σας” είναι το γενικότερο μότο από την Επιτροπεία και έτσι τώρα τα κάνουμε αλλά με χειρότερους όρους για την κοινωνία και τους άμεσα ενδιαφερόμενους (που τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις τους χάιδευαν επιδεικτικά).
Το αν η ψήφιση ή μη ενός ακόμη πολυνομοσχεδίου αποτελεί αναγκαιότητα δυστυχώς θα το δείξει το μέλλον – άσχετα με όσα προσπαθούν να μας σερβίρουν.
Το αν όμως η ψήφιση θα αποτελέσει και το τέλος των βασάνων και της Επιτροπείας δεν χρειάζεται να περιμένουμε για να το δούμε. Δεν πρόκειται να σηματοδοτήσει κανένα τέλος, και αυτό το ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά…