συγκεφαλαιώνω
ρ. μετβ. κ. αμετβ. [συγκεφαλαίω-σα, -θηκα, -μένος]
1. (μετβ) επαναδιατυπώνω (όσα έχουν ήδη λεχθεί ή γραφτεί) με περιεκτικό και συνοπτικό τρόπο, καταλήγοντας σε συμπέρασμα: ~ μια συζήτηση. ΣΥΝ.: συνοψίζω, ανακεφαλαιώνω
2. (αμετβ) επαναδιατυπώνω (όσα έχουν ήδη λεχθεί ή γραφτεί) με περιεκτικό και συνοπτικό τρόπο: συγκεφαλαιώνοντας θα ήθελα να επιμείνω στα εξής σημεία… – συγκεφαλαίωση (η) (αρχ.)
ΕΤΥΜ.: <αρχ. συγκεφαλαιῶ (-όω) < συν (βλ.λ.) + κεφαλαιῶ < επίθ. κεφάλαιος (βλ.λ. κεφάλαιο).
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1673