Οι μεγάλες αποφάσεις μπροστά σε μεγάλα διλήμματα είναι αυτές που ξεχωρίζουν τον “ηγέτη” από τον “πολιτικό”. Είναι εκείνες οι περιπτώσεις, που ο πολιτικός Χ ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, που απλά πλαισιώνουν την ομάδα του, το κόμμα του, την κυβέρνησή του.
Μπροστά στα μεγάλα διλήμματα ο “ηγέτης” είναι αποκλειστικά και μόνο αυτός που θα ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους για την οξυδέρκειά του, για τη διορατικότητά του, για το ταλέντο του να προετοιμάζεται, για τον βαθμό που αφουγκράζεται όσα συμβαίνουν γύρω του αλλά κυρίως θα ξεχωρίσει για την ικανότητά του να σέβεται και να εμπνέει τον κόσμο – ειδικά όταν τα δύσκολα είναι πανταχού παρόντα.
Δεν είναι μόνο μια η φορά που κάποιος πολιτικός μπαίνει στη διαδικασία να επιλέξει, βρισκόμενος μπροστά σε ένα δίλημμα.
Υπάρχουν πολιτικοί που “τους πάει” και περνάνε θητείες επί θητειών στο χαλαρό. Χωρίς να χρειαστεί να λάβουν ούτε μια απόφαση λόγω της οποίας να διακυβεύονται τα πάντα (ή σχεδόν τα πάντα).
Υπάρχουν όμως και άλλοι, που σαν… κατάρα, κάθε τους απόφαση είναι και μια θεμελιώδης – για τους ίδιους και για τον τόπο τους – επιλογή.
Μιλάμε για καταστάσεις στις οποίες πραγματικά το ζήτημα είναι αυτό που λέμε “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!”. Οι αποφάσεις τους θα πρέπει να είναι άμεσες, σωστά επιλεγμένες και με βάση το κοινό καλό.
Κι αν η πολιτική επιβίωση εξαρτάται από αυτές τις αποφάσεις, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερα. Ο χρόνος απόκρισης αυτών που καλούνται να πάρουν τέτοιου είδους αποφάσεις είναι σημαντικός και η όποια αναβλητικότητα λειτουργεί συνήθως σε βάρος του καλούμενου να λάβει μια σημαντική απόφαση. Και στο τέλος ο μόνος ΣΙΓΟΥΡΑ ΧΑΜΕΝΟΣ είναι αυτός και κανείς άλλος. Όλοι οι υπόλοιποι κερδίζουν.
Ένα από τα παραδείγματα καταστάσεων όπως αυτή που αναφέρω είναι η Καταλονία. Ο πρόεδρος της οποίας είτε θα πρέπει να ανακηρύξει ανεξαρτησία άμεσα (αλλά στην περίπτωση αυτή θα έχει να κάνει με τον Ραχόι και με μια πιθανή σύλληψή του) είτε θα πρέπει να υποταχθεί στα κελεύσματα της Μαδρίτης και να κάνει πίσω – ένας Θεός ξέρει για πόσο (αλλά στην περίπτωση αυτή θα του την πέσουν όσοι μέχρι σήμερα τον στηρίζουν εντός της αυτόνομης περιοχής και θα τον ρίξουν ούτως ή άλλως). Μια κατάσταση στην οποία περιήλθε για έναν και μόνο λόγο: δεν σεβάστηκε το… timing. Δεν έκανε ότι έπρεπε (ή τουλάχιστον αυτό που ο ίδιος θεωρούσε σωστό πως έπρεπε να κάνει), τη στιγμή που έπρεπε!
Παρόμοιες καταστάσεις υπάρχουν και αλλού, σε άλλα επίπεδα, σε άλλους τόπους…